PHİLİPPOS V

(İÖ. 237’ye doğr. -179), Makedonya kralı (221-179). Demetrios II’
nin oğluydu, vasisi Antigonos Doson’un yerini aldı. Çok yetenekli bir generaldi, Müttefiklerin Aitolialılar’a karşı giriştikleri savaş sırasında (220-217) yararlık gösterdi. Triphylia’yı ve Fthiotis Thebaisi’ni ilhak etti (İnebahtı barışı, 217) ve İllyria kıyısına yerleşmiş olan Römalılar’ı oradan kovmayı düşündü; 215’te Annıbal ile ittifak kurdu. Birrnci Makedonya savaşı’nda (216 -205), Apollonia’ya baskın girişimi (214) başarısızlığa uğradıysa da, Roma’nın kurduğu koalisyona başarıyla direndi. Aitoli- alılar ant içerek ayrı bir barışa söz verince (206), İtalya’daki sorunları henüz bitmemiş olan Roma da Phoinike ile görüşmelere girişerek (205) Atintania’yı ve Ad- riya denizi’ne giriş yollarını ona bırakmak zorunda kaldı. Ptolemaios IV’ün ölümünden (204) sonra, Mısır’ın gerilemesinden yararlanan Philippos V, Antiokhos III ile anlaşmaya vararak (203) Ege’deki ve Asya kıyısındaki birçok yunan kentini ele geçirdi. Rodoslular ve Attalos I ile savaşmak zorunda kaldı; Sakildeniz savaşı’nı kazanan bu düşmanlar, Roma’nın desteğini sağladılar (İkinci Makedonya savaşı, 200 -197). T. Ouinctius Flamininus gelinceye kadar (198) Philippos V direndiyse de (Abydos’un alınması, Atina kuşatması), Kynokephaloi’de ona yenildi (haziran 197). Tempe konferanslarını izleyen 196 barışıyla, Orestis ve Yunanistan’daki tüm mülkleri kralın elinden alındı. Kendisine yardımcı olmadığı için Antiokhos III’e karşı hınç duyan Philippos V Roma ile ittifak kurdu (195), Nabis’e karşı (195), ardından Suriye kralına ve Aitolialılar’a karşı (192 -189) Roma’dan yardım gördü. Ancak ona Demetrias’tan ve Magnetesler’in ülkesinden başka bir şey vermeyen Senato, hâlâ onun düşmanlarını destekliyordu. Bunun üzerine Philippos, öç alma hazırlıklarına girişti ve Romalılar ın desteklediği küçük oğlu Demetrios’u zehirleterek tahtını büyük oğlu Perseus’a bıraktı.