1994 Yılında Gelibolu Yarımadasında büyük bir yangın çıktı. Şehitleri örten çam ormanı bir anda yok oldu.
Daha sonra buraya Millî Park Müdürlüğü tarafından yeni çam fidanları dikildi ve bu fidanlar bakıma alındı. Fidanların bakımı için civar köylerden işçiler çalıştırıldı. İşçiler yaz boyunca gündüzleri çalışırlar, geceleri de çadırlarda dinlenirlerdi.
Çanakkale’nin Kepez beldesinden Veli Batmaz da hanımıyla birlikte buraya fidan bakımı için çalışmaya gelenlerdendi. 1996 yılının sıcak yaz günlerinden birinde gündüz çalışıp yorulan Veli Batmaz ve eşi, dinlenmek için geceleyin bir çam ağacının altına uzandılar.
Veli başını toprağa koyar koymaz bir subayın yanına doğru geldiğini gördü. Başını kaldırıp baktı. Subay yanı başındaydı. Kendisine dedi ki:
“Burada yatmayın! Hemen altınızda askerler çalışıyor! Başka yere gidin!” Subay böyle dedi ve gözden kayboldu.
Veli şaşkınlık ve heyecanla etrafına bakınıp kaldı. Kimseler görünmüyordu. Çok yorulduğundan hayal gördüğünü zannetti.
Aldırmadı. Tekrar başını yere koydu ve gözünü yumdu.