TURGENYEV, İvan Sergeyeviç
(1818 Oryol-1883 Bougival/Paris yakını), Rus yazarı. Toprak sahibi bir ailenin oğlu olan Turgenyev’in çocukluğu Rusya’da köleliğin doğurduğu sorunları yakından izleyerek geçti. Moskova, Petersburg.ve Berlin’de öğrenim gördü (1838-1840).
Üniversite yıllarında Hegelci düşünceyi öğrendi. 1841’de Rusya’ya dönerek devlet memurluğu yaptı. Aynı yıllarda edebiyatla yakında ilgilenmeye ve ilk şiirlerin yazmaya başladı. Yazdığı ilk öyküler, eleştirmen Bi-elinski tarafından beğenildi (1844). Daha sonra devlet memurluğundan ayrıldı ve 1847’de Rusya’dan göç etmeye karar verdi. Annesinin ölümü üzerine tekrar yurduna döndü. 1852’de yeni çalışmalarıyla edebiyat alanında adını duyurmaya başladı. “Zapiski Ohotnika” (Avcının Notları, 1852) adlı yapıtıyla çağının en büyük yazarları arasına girmeyi başardı. Güçlü üslubu ve düşünce alanındaki zenginlikle tanındı. Turgen-yev, 1856’dan sonra zaman zaman ülkesine dönmekle birlikte daha çok Batı Avrupa’da yaşadı. Paris’te G. Flaubert ve Henry James ile dostluk kurdu. Rus edebiyatının tanınması için çaba gösterdi. Gününün toplumsal ve politik sorunları üzerine birer yorum niteliği taşıyan romanlarında, özellikle de reformcu hareketlerin başarısızlıklarını sergiledi. Romanlarındaki karakter incelemeleriyle de dikkati çeken Turgen-yev, Çehov ve Henry James üzerinde etkili oldu. Rus gerçekçiliğinin en önemli temsilcilerindendir. Başlıca yapıtları: “Dav Priyatelye” (İki Dost, 1852), “Postayalıy Dvor” (Han, 1854), “Yakov Pasıynkov” (1855), “Pervaye Lyubov” (İlk Aşk, 1860), “Rudin” (1856), “Dvorynasko-ye Gnezdo” (Bir Asilzade Yuvası, 1859), “Otsıy i Deti” (Babalar ve Oğullar, 1862), “Dıym” (Duman, 1877), “Nov” (Sığıntı, 1877), “Veşni-ye Vodıy” (Bahar Seli, 1871), “Mes-yats v Derevne” (Köyde Bir Ay, 1850; 1879’da sahneye kondu).
