ÜMMÜ RÛMÂN (r.anha),

Kadın Sahâbi
lerden olup, Resûlullah’ın (s.a.v/ kayınvalidesi.
İsmi Zeyneb, künyesi Ümmü Rûmân
olup, bununla meşhurdur. Nesebi; Ümmü
Rûmân Zeyneb binti Amir Kinâniyye-i
Firâsiyye’dir. Kinâne kabilesinin Beni
Firâs koluna mensuptur. Yemen’lidir.
Bi’setten önce doğup, hicretin onaltıncı
yılında Hudeybiye musâlahasından sonra
Medine-i Münevvere’de vefât etti.
Hz. Ebû Bekir’den önce Yemen’de
Abdullah bin el-Haris-i Ezdî ile nikâhlandı.
Bisetten önce Yemen’in Serat şehrinde
Mekke’ye göç ettiler. Kocası müşrik olarak
vefât etti. Bundan Tufeyl adında bir oğlu
oldu. Bundan sonra Hz. Ebû Bekir ile
evlendi. Bu evlilikten Hz. Âişe-i Sıddîka ve
Abdurrahman adında iki çocuğu oldu.
İslâm dîni tebliğ edilmeye başlayınca,
kocası Hz. Ebû Bekir ile beraber müslüman
oldu. Kızı Âişe (r.anha>, Resûlullah (s.a.v»
ile nişanlandı. Hicret-i Nebevî’den sonra
Medine-i Münevvere’ye hicret ettiler. Kızı
Âişe (r.anhaı burada Resûlullah (s.a.vı ile
evlendi. Peygamber efendimizin (s.a.vı
kayınvalidesi olmakla şereflendi. Hicretin
dokuzuncu (m. 630ı senesinde Medine-i
Münevvere’de vefât etti. Resûlullah (s.a.v ı
cenaze namazını kıldırıp, defninde
bulundu. Kabre bizzat Resûlullah (s.a.vı
indirdi. Ümmü Rûmân’ın faziletleri çoktur.
Peygamber efendimiz (s.a.v; O’nu Cennetle
müjdelemiş ve buyurmuştur ki: “H er
kimi, Cennet hurilerinden birine bak•
mak sevindirirse, Ümmü Rûm ân’a
baksınu buyurdu. Yine hakkında mağfiretdiledikten sonra; “İlâhi! Ümmti Rûmân’
ırı Serı’in yolunda ve R esulünün
uğrunda çektiği sıkıntılar San’a hafi
(gizli/ değildir.” buyurdu.
Ümmü Rûmân (r.anha;, Resûlullah’ı
(s.a.v; çok severdi. Kızı Âişe’nin,
Resûlullah’a (s.a.v/ gelin olmasına pek
taraftar olup, gerçekleşmesine de çok memnun
oldu. Islâmiyyet’in ilk günlerindeki
müşriklerin zulüm ve işkencesinde Ebû
Bekr-i Sıddîk’in (r.a/ büyük destekçilerindendi.
Çok iyilik ve ikrâm severdi. Hadîs-i
şerif ile övüldü.
1) el-tsâbe cild-4, sh. 451
2) el-lstiâb cild-4, sh. 448
3) Tabakût-ı İbn-i S a’d cild-8, sh. 276
4) Metâli-urı-nucûm cild-2, sh. 329
5) Eshâb-ı Kirâm sh. 310