VOLVERİN, dayanıklılığı, kurnazlığı, güçlii sindirim sistemi ve doymak bilıiıez iştahıyla ünlü bir hayvandır; Sansargillerin (Müstelidae familyası) üyeleri arasında yer alan bu etçil memeli Avrasya ve Kuzey Amerika’nın kuzey kesimlerinde yaşar. .
Volverinin {Gulo gulo) omuz yüksekliği 30 santimetreyi aşarken uzünluiğu 1 metre dola-yindadır. Gövdesi kalın, kâbank tüylü kuyriı-ğu gibi bacaklan da oldukça kısadır.’ Genel görünüşü bir ayıyı andınr. İri ayaklan keskin, kıvnlmiş tırnaklarla donanmıştır. Postu ol görüldüğü gibi sürekli uzar. Dişlerin keşkin ve belli bir uzunlukta kalması aşınmayla sağlainîr. Vombatların iki türii vardır. Bayağı vombat (Vombatus ursirius) kîsa kulaklı, kaba postlu ve tüysüz burunludur. Çok daha az rastlanan burnu tüylü voıtıbatın (Lâsiorhinus barnardi) postu daha ince tüylü, kulaklan daha uzundur. Vombatlar ürkek ve uysaldır. Ama
Francisco Frize-^Bruce ColemanKuzeydeki soğuk ülkelerde yaşayan volver.in ^. dayanıklılığı, kurnazlığı ye obur|uğuyla tanının ^
dukça değerlidir. .Gövdesi koyu kahverengi, başının üstü oldukça kaba tüylü ve daha;’ âçik:: renktir. Yanlannda sanmsı birer şerit uzanır.
Gündüzleri ininde saklanan volverin gece olduğunda avlanmaya çıkar. Dişiler yazın üç yavru doğurur. Bu hayvanlar akrabalan olan kpkarca gibi kuyruğa yakın salgıbezlerin-den kötü bir koku yayarlar.
Volverinler gözü pek ;yırtıcılardır. Kurulu tuzakları bozmakta da üstlerine yoktur. Bu tuzaklardan hayvanlan ve yemleri ustaca alabilirler. Üstelik kamp yapılan yerleri yağmalar, bıçak, tava ve battaniye gibi eşyalan götürürler. Laponya’da bazen rengeyiklerine saldırdıkları bilinmektedir. İri yabanıl hayvanlan da avlamaktan kaçınmayarak yaralı ve hasta geyiklere saldırır, su kıyılannda^ ^ kun-duzlan öldürür, tavşan, tilki ve öbür hayvan-^ lann toprağın altındaki rahat yuvalannı bp-r zar, çeşitli hayvanların sakladıkları yiyecekleri yağmalarlar. Besinleri arasında kuşlar, fareler, kurbağalar, balıklar ve hatta meyveler bile yer alır.