WİNNİCOTT

(Donald VVoods), İngiliz çocuk hekimi ve psikanalist (Plymouth 1896 – Londra 1971). 40 yıldan uzun bir süre çocuk hekimi olarak çalıştı. Kişisel psikanalizden geçtikten sonra 1935’te İngiliz psikanaliz topluluğu’nun üyesi oldu. 1956’dan 1959’a ve 1965’ten 1968’e ka
dar bu topluluğun başkanıydı. Çalışmaları en erken anne-sütçocuğu ilişkileri üzerinde yoğunlaştı. Freud ve M. Klein’ın kuramlarıyla bağıntı kurmaya çalışan bu çalışmaların özgün yanı, bu ilişkileri yalnızca küçük çocuğun ruhsal süreçleri açısından değil, zaman içinde şizo-paranoid* evreden önce yer alan ayrılmaz bir birlik (“annesiz bebek yoktur”) açısından ele al- masındadır. VVİnnicott yeni doğmuş bebekte, doğuştan gelen ve bireyselleşmeye yönelen bir olgunlaşma sürecinin var olduğunu, ama bunun etkili olabilmesi için çevre tarafından desteklenmesi gerektiğini varsayar. Ona göre bebeğin ilkel ben’i, bu dönemde dürtüsel doyumu he- deflememekte, ama yaşamın sürekliliği olarak algılanan bütüncül bir şelfin kurulmasını amaçlamaktadır. Bu ruhsal gelişim, vücut yaşantılarına yakından bağlıdır. Vücudun gereksinimleri “neredeyse kusursuz” bir şekilde “yeterince iyi ana”’ tarafından doyurulmalıdır. Bunun amacı, bebeğe, içgüdüsel doyumların ötesinde, üçlü planda temel deneyimler sağlanmasıdır. Bu üç plan şunlardır: “ holding*”le bütünleşme, “handling*”le kişileştirme ve bir tümgüçlülük yanılsama* yaşantısı ile bir nesne ilişkisinin kurulması. VVinnicott’un en özgün kuramsal katkılarından biri, çocuğun ilkel kaynaşmadan, şelften ayrı bir nesnenin farklılaşmış varlığını algılamaya geçtiğine ilişkin görüşüdür. Ona göre bu geçiş, “geçişsel*” olaylar ve nesneler aracılığıyla yavaş yavaş gerçekleşir. VVİnnicott, olgunlaşmanın bu evresinde, çevre yetersizliklerinin, bağımlılık derecelerine bağlı olarak birincil derecede etiolojik önem taşıdığını söyler. Böylece psikozları (özellikle, şelfin yok olmasına ilişkin sürekli boğuntulara yol açan holding yetersizliği durumunda) ya da şelfin “kalp benlik” olarak çarpılmaya uğramasını, en eski mutlak bağımlılık ve kaynaşma evresine bağlar. Bu kurumsal kavramların sonucu olarak VVİnnicott, psikanaliz tedavisine önemli değişiklikler getirdi. Yapıtları: Through Pe- diatrics to Psycho-Analepsis (Çocuk hekimliğinden psiko-analeptik’e) [1957], The Child and the Family (Çocuk ve aile) [1957], The Child and the Outside VVorld (Çocuk ve dış dünya) [1957], The Matu- rational Processes and the Facilitating En- vironment (Olgunlaşma süreçleri ve kolaylaştırıcı çevre) [1965], Playing and Reality (Oynama ve gerçeklik) [1971], Therapeu- tic Consultations in Child Psychiatry (Te- rapati konsültasyonları ve çocuk psikiyatrisi) [1971] ve Fragment of an Analysis (Bir ruh çözümlemesi parçaları).