Yirminci Yüzyıl resminin gelişmes

XIX. yy’ın sonunda Amerikalı koleksiyoncular ve halkın sınırlı bir bölümü, bazı Amerikalı sanatçıların Avrupa resmindeki ileri eğilimler konusundaki anlayışına yetişmişlerdi. Mary Cassatt, Havemeyer ailesine izlenimci yapıtlar almalarını tavsiye ederek onların lehine kehanette bulundu. Birkaç Amerikalı o sıralar Fransızların takdir etmediği sanatçıların ilk ve coşkulu hamileri oldular; böylece Amerikan müzelerine daha sonra eldeki önemli izlenimci resimler miras bırakıldı. Ancak bu, aynı zamanda, Amerikalıların nostaljik bir biçimde geçmişe de baktıkları bir dönemdi. Kodamanlar eski ustaların resimlerini topladılar; paralı sınıf ile halk, Fransız akademi üyeleri ile bunların Amerikan karşılıklarının yapıtlarına hayranlık duymada birleştiler. Orta ve üst orta sınıf için ve onlar tarafından yapılmış sanat bir tepki olarak, kitlelerin etkinliklerini yansıtan bir grup Philadelphia’lı ressam ortaya çıktı. Robert Henri, George Luks, John Sloan, ve William Glackens, gazeteler ile dergilere! ilüstrasyon sağlamak üzere eğitilmiş ressamlar olarak işe başladılar. Önderleri, Henri’ydi ve onun, Gülen Çocukta (1907; Whitney Amerikan Sanatı Müzesi, New York) görülen karanlık gerçekçi üslubu, diğerleri tarafından örneksendi. Daha sonra bir okul çevresinde toplanan bu ressamlar, Amerika’da yapıtlarında keskin toplumsal yorumlarda bulunan ilk gruptu. Ama gerçekçi bir üsluba bağlı kalışları onları, XX. yy’ın ikinci on yılında, estetik artçılar haline getirdi.