YULAF

 
YULAF da tıpkı öbür tahıllar gibi bol nişastah taneleri (tohumlan) için yetiştirilen bir tanm bitkisidir. Daha çok hayvan yemi olarak kullanılan bu tahıldan insanların beslenmesinde de yararlanılır. Bir yulaf tarlası, buğday ya da arpa başaklarına benzemeyen, salkım biçimindeki dağınık başaklan sayesinde öbürlerinden kolayca ayırt edilebilir. Sapçıklann ucunda bulunan başakçıklann her biri iki ya da üç tohum içerir. Dışlan kılıfla (iç kavuz) örtülü olan bu tohumlann ikisini (ya da üçünü) birden yeniden zarsı iki yaprak (dış kavuz) kuşatır.
Yulafın beyaz, siyah, san, kırmızı ya da boz tohumlu, kısa ya da uzun saplı pek çok çeşidi vardır. Tarım uzmanlannın öteden beri sürdürdükleri çalışmalarla değişik iklim ve toprak koşullanna uygun yulaf çeşitleri geliştirilmiştir. Örneğin, bunlardan kırmızı yulaf sıcak ve nemli iklimlerde yetiştirilir.”
Yulafın dünyaya, yabanıl olarak yetiştiği Asya’nın batısı ile Avrupa’nın doğusu arasında kalan bölgelerden yayıldığı sanılır. Yabanıl yulaflardan türeyerek günümüze ulaşmış olan kültür yulafları içinde en çok yetiştirileni hiç

Yulaf bitkisinin çiçek sall<ımian, her biri daha sonra tohuma dönecel< olan başakçıklardan oluşur.
kuşkusuz Avena türüdür. Bugün yulaf,
arpa ve çavdardan daha büyük miktarlarda üretilen bir tahıldır. Serin ve nemli iklimleri sevdiği için en iyi Avrupa’nın batı ve İskandinav ülkelerini de içine alan kuzey bölümlerinde, SSCB’de ve Kuzey Amerika’da yetişir. Bununla birlikte Avustralya ve Yeni Zelanda’ da da ekilir. Yulaf fazla yağış almayan kurak yerlerde kahn kavuzlu, uzunca tohumlar verir.
ABD ve SSCB dünyanın en çok yulaf üreten ülkeleridir; ama, îskoçya, İsveç ve Finlandiya gibi küçük kuzey ülkelerinde, buğday ve çavdardan daha iyi ürün verdiği için yulaftan geniş ölçüde yararlanılır. Türkiye’de ise başlıca Marmara, Ege ve İç Anadolu bölgelerinde yetiştirilen yulafın yıllık üretimi 350 bin tona yaklaşır.
i Bol miktarda nişasta ile protein, vitamin ve mineraller de içeren yulaf taneleri en çok hayvan yemi olarak kullanılır^ Ayrıca bitki tazeyken biçilerek yeşil yem ya da taneler hasat edildikten sonra kuru yem olarak hayvanlara yedirilir… Yulaf unundan hazırlanan, hamur buğday unu gibi kabarmadığından ekmek yapımında kullanılmaz. Yulaf unundan daha çok lapa ya da gözleme gibi yiyecekler yapılır; taneleri ise özellikle kahvaltı için hazırlanan, besleyici değeri yüksek tahıl karı^
şımlarına katıhr. Yulaf eskiden buğdayın pahalı olduğu dönemlerde onun yerini almıştır. Bugün de kuzey ülkelerinde yulafın gıda ürünleri arasında küçümsenmeyecek bir yeri vardır.
Yulaf üretiminin yapıldığı bölgelerin çoğunda yulaf ilkbaharda ekilir. Kış yulafları dona ve kara dayanıkh olmadığı için Kuzey Kutbu’na yakın bölgelerde yetiştirilemez. Aynı arpa gibi yulaf da bazen üçgül ve buğdaygillerden öbür bazı bitkilerin fidelerini güneş ve rüzgârın zararlı etkisinden korumak için, onlarla birlikte ekilir.