Su saati:
Kaynaklar: Sevim Tekeli, 16.yy’da OsmanlIlarda Saat ve Ta- kiyüddin’in “Mekanik Saat Konstrüksiyonuna Dair En Parlak Yıldızlar” Adlı Eseri, Kültür Bakanlığı, Ankara 2002; Nusret Çam, OsmanlIlarda Güneş Saatleri, Kültür Bakanlığı, Ankara 1990; Wolfgang Meyer, İstanbul’daki Güneş Saatleri, Sandoz Yayınları, 1985; Carlo M. Cipolla, Zaman Makinesi, Çeviren: Tülin Altinova, İstanbul 2002
En eski şekli, dibinde bir delik olan taş bir kaptır. Kaptaki delik suyun yavaş ama düzenli akmasını sağlar. Su dışarı boşaldıkça seviyesi düşer ve su seviyesinin gösterdiği işaret, geçen zamanını verir. Yüzyıllar içinde daha gelişmiş su saatleri de yapılarak yüzen bir şamandıra, su seviyesinin değişmesi ile hareket eder ve ona bağlı gösterge, zamanı gösterir. Ayrıca suyun akmasıyla bazı marifetli mekanizmaları hareket ettirip saatin “çalmasını” da sağlayan sistemler geliştirilmiştir. Bu saat, zamanı gece ya da güneşin görünmediği gündüz vakti bile gösterebiliyor, fakat sürekli takip ve yeniden dolum gerektiriyordu.