Camus, Albert

Camus, Albert
Fransız yazarı (Mondovi, Cezayir 1913 – Villeblevin
1960). Genç yaşta sağlığı bozulunca büyük para sıkıntısı
çeken Albert Camus,Cezayir Üniversitesi’ndeki felsefe
öğrenimini bırakarak, amatör bir tiyatro topluluğu
kurdu (1934 -1938). Paris’e gidip Alger Républicain gazetesinde
yazı işleri müdürlüğü yaptı ve başmakaleler
yazdı. Savaştan sonra gazeteciliği bırakarak (1947),
kendini edebiyata adadı.
Fransız yazarı
Albert Camus,
yapıtlarında
özellikle
toplumsal yaşamın
saçmalığını,
içgüdünün ve
yalnızlığın
önemini
vurgulamış,
1957’de Nobel
Edebiyat
Ödülü’nü almıştır.
Camus’nün edebiyat alanında adını duyuruşu Yabancı
((‘Etranger, 1942) adlı romanı ve Sisyphe Efsanesi
(le Myhthe de Sisyphe, 1942) adlı denemesiyle başladı
(birbirini tamamlayan bu iki yapıt Camus’nün düşüncelerini
özetler: Ölümlü bir yaratık olan insan, akıldan hiçbir
yardım görmeden akıldışı bir dünyada yaşamaktadır).
Sonra, en ünlü yapıtlarından Veba(la Peste, 1947)
adlı romanında, insanlığın içleracısı durumunu anlattı.
Yaşam karşısındaki tavrınıysa son yapıtlarında belirledi:
Başkaldıran İnsan(\’Homme Révolté, 1951), Yaz(Vtté,
1954), Düşüş (la Chute, 1956), Sürgün ve Krallık (\’Ex\\e
et Royaume, 1957), Actuelles (Combat gazetesindeki
başyazıları, Günü Gününe, 1949-1958]. Varoluşçuluktan
çıkardığı sonuçlar bakımından J.P. Sartre’dan ayrılıp
(Camus’ye göre, başkaldırma ahlâkı, en yüce ahlâk ve
düşünce değerlerini koruyan bir amaçtır), 1957’de Nobel
Edebiyat Ödülü’nü aldı.
Öbür yapıtları: Yanlışlık (oyun, le Malentendu,
1944), Caligulaioyun, 1945), Sıkı Yönetim (oyun, L’État
de Siège, 1948), Doğrular {oyun, Les Justes, 1949