ORTAÇAĞ SONU VE XVI. YÜZYIL

Ortaçağ sonu edebiyatı, şövalyelerin ve kent toplumunun yükselişini yansıtır. Sebastian Brant ve Johann Baptist Fischart gibi yazarlar kent toplumunun yüksek ya­ şam düzeyilni alaya almış ve’yerjnişlerdirJHans Sachs’ın sayısız oyununda, efsanesinde ve peri masallarında bu dönemin kaba mizah anlayışı gözlenir. Bu dönemde halk edebiyatı gelişti, çocuk kitapları, romantik şiirlerin basit düzyazı metinleri çokça okundu. Till Eulenspiegel’in pek süslü maceraları gibi önemli folklor yapıtları kaleme alındı. Faust efsanesi bu dönemde birkaç ayrı metin halinde yazıldı. Sadece edebiyat araştırmalarıyla ilgilenen meistersinger’lerin elinde şiir, kafiyeli, dizeleri mekanik bi­ çimde birleşen dejenere bir şiire dönüştü. Bununla birlikte düzyazı, anlatım niteliği ve üslup bakımından üztün bir düzeye ulaştı ve büyük bir gelişme sürecine girdi. Daha önce düzyazının gelişmesine katkıda bulunan Johannes von Telp (Bohemya Köylüsü, 1400) gibi Meister Eckhart ve Johannes Taueler de bu gelişme sü­ recinde önemli rol oynadılar. Martin Luther’in Incil çevirisi ve güzel dinsel şarkıları Alman kültürünü büyük ölçüde etkiledi. Bununla birlikte, hümanist Ulrich von Hutten ve Johannes Reuchlin’in (1455-1522) dönemin en büyük yapıtları sayılabilecek Latince çalışmaları Avrupa Rönesansinmjgeliş- mesinde olumlu rol oynadı. Reform, bu şair ve aydınları dinsel muhalefette taraf olmaya zorladı ve bunun sonucunda da yeniklasik ilkelerin Alman şiirine yerleşmesi XVII. yy’a ertelendi.