Dağlarca, Fazıl Hüsnü

Türk şairi (İstanbul 1914). Yarbay Haşan Hüsnü Bey’in
oğlu. Kuleli Askerî Lisesi’ni (1933), Harp Okulu’nu bitirip
(1935), piyade subaylığı yapan Fazıl Hüsnü Dağlarca,
zorunlu hizmet süresini doldurunca ordudan ayrıldı
(1950). Basın Yayın ve Turizm Genel Müdürlüğü’nde,
Çalışma Bakanlığı’nda çalıştı. Kitap Kitabevi’ni açıp
(1959), Türkçe ad\\ bir dergi çıkardı (1960-1964).
Edebiyata öyküyle giren (Yeni Adana gazetesi1927), ilk şiiri de İstanbul dergisinde yayınlanan ( Yavaşlayan
Ömür, 1933), Fazıl Hüsnü Dağlarca, Varlık dergisindeki
şiirleriyle ilgi çekmeye başlamış, ilk şiir kitabı
Havaya Çizilen Dünya’dan (1935) sonra kırkı aşkın yapıt
vererek, Türk şiirinin en verimli şairlerinden biri olmasının
yanı sıra, Çocuk ve Allah (1940) kitabından
sonra sürekli kendini aşmaya çalışarak bireyselden toplumsala,
ulusaldan evrensele uzanan bir çizgide, özü
ve söyleyiş sağlamlığıyla özgün bir şiir geliştirmiştir. Çakırın
Destanı (1945) adlı kitabındaki bir şiiriyle CHP şiir
yarışmasında üçüncülüğü (1946), Asu (1955) adlı kitabıyla
Yeditepe şiir Armağanı’nı (1956), Delice Böcek’le
(1957) TDK şiir ödülünü (1958) kazanmış, ABD’deki International
Poetry Forum tarafından yaşayan en iyi Türk
şairi seçilmiş (1967), Struga şiir festivalinde Altın Çelenk
Ödülü (1974) almış, Horoz (1977) adlı yapıtıyla Sedat
Simavi Vakfı’nın büyük ödülünü Peride Celalle paylaşmış,
1991’de verilen “devlet sanatçısı” unvanını geri
çevjrmiştir. Yapıtları birçok yabancı dile çevrilmiştir.
Öbür yapıtları: Daha (1943), Üç Şehitler Destanı
(1949), Toprak Ana (1950), Aç Yazı (1951), Sivaslı Karınca(
1951), Batı Acısı (1958), TürkOlmak( 1963), Yedi
Memetler (1964), Vietnam Savaşımız (1966), Haydi
(1968), Hiroşima (Fransızca-İngilizce çevirileriyle,
1970), HollandalI Dörtlükler (Î977), Yazıları Seven Ayı
(çocuk şiirleri, 1979), Şeker Yiyen Resimler(çocuk şiirleri,
1980), Çıplak(1981), Dişiboy( 1985), Takma Yaşamalar
Çağı (1986), Uzaklara Giyinmek (1990), Dildeki
Bilgisayar (1992), vb.