MEYMÛNE BİNTİ HÂRİS

MEYMÛNE BİNTİ HÂRİS; Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) mübarek hanımlarından. İsmi, daha önce Berre idi. Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem “Meymûne” olarak değiştirdi. Mekke’de Benî Hilâl kabîlesindendi. 671 (H. 53) senesinde vefât etti.Hazret-i Meymûne radıyallahü anhâ, câhiliy- yet devrinde Mes’ûd bin Amr bin Umeyr-es-Sekâtî ile evlenmişti. Ondan ayrılınca Ebû Riihm bin Ab- diluzza ile nikâhlandı. Bu da vefât edince dul kaldı. Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem 629 (H. 7) senesinde, Hayber’in fethinden sonra Zilkâde ayında umre niyetiyle yola çıktı. Cuhfe’de bulunduğu sırada hazret-i Abbâs’la buluşunca, hazret-i Abbâs; “Yâ Resûlallah! Meymûne binti Hâris dul kaldı. Onu kendine hanımlığa alsan olmaz mı?” diye teklifte bulundu. Bunun üzerine Peygamber efendimiz Ebû Rafi ile Ensar’dan bir zâtı Mekke’ye dünürlüğe gönderdi. Hazret-i Meymûne, Resûlullah’ın (sallallahü aleyhi ve sellem) kendisine dünür olduğu haberini deve üzerindeyken alınca; “Deve de, üzerindeki de Resûlullah’indir (sallallahü aleyhi ve sellem).” dedi. Kendisini Peygamber efendimize bağışladı. Bu işin gereğinin yapılmasını da ablası Ümmü’l Fadl’a, o da kocası hazret-i Abbâs’a bıraktı. Böylece hazret-i Abbâs, Meymûne’nin ni- kahlanmasında vekil oldu. Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem Mekke’de umreyi tamamladıktan sonra Medine’ye dönerlerken Şerif mevkiine gelince hazret-i Abbâs, Peygamberimizden (sallallahü aleyhi ve sellem) dört yüz dirhem mehr alarak hazret-i Meymûne’yi Resûlullah’a nikâhladı. Burada düğün merâsimi de yapıldı. Hazret-i Meymûne, Resûlullah’ın nikâhıyla şereflenerek son hanımı oldu. Peygamberimiz bundan sonra bir daha evlenmedi. Kendisinden 46 hadîs-i şerif veya başka bir ri- vâyete göre 76 hadîs-i şerif rivâyet edilmiştir. Bunlardan yedisi, Buhârî ve Müslim’de, diğerleri de çeşitli hadis ve fıkıh kitaplarında bulunmaktadır. Hazret-i Meymûne’den hadîs-i şerif rivâyet eden zâtlardan bâzıları şunlardır: Hazret-i Abdullah bin Abbâs, Abdullah bin Şeddâd, Abdurrahmân bin Sâib, Ubeydullah el-Hulânî. Hazret-i Âişe onun hakkında; “Meymûne bizim hepimizden fazla Allahü teâlâdan korkan ve sı- la-i rahmi (yakın akrâbalan) gözeten bir hâtundu.” buyuruyor. Bâzan borç alır ve hayır işlerine harcardı. Bir ara çok borçlanmıştı. Bunu nasıl ödeyeceğini sordukları zaman, Resûlullah’tan (sallallahü aleyhi ve sellem); “Herkes iyi niyetle borçlanırsa, Allahü teâlâ onun borcunu öder.” hadîs-i şerifini rivâyet etti. Dînî emir ve yasaklara da son derece dikkat ederdi. Hazret-i Meymûne 53 (M. 672) senesinde Mekke’de hastalandı; “Beni Mekke’den çıkarınız! Çünkü Resûlullah benim Mekke’nin dışında vefât edeceğimi haber verdi.” dedi. Kendisini çıkardıkları zaman, Resûlullah’a nikâhı yapılmış olduğu yerde vefât etti. Cenâze namazını yeğeni hazret-i Abdullah bin Abbâs kıldırdı.