MİHRACE

MİHRACE; Alm. Maharadscha (m), Fr. Mahara (d) jah (m), İng. Maharajah. Eskiden İslâm dünyâsı dışındaki bâzı doğu milletlerinde devletleri idâre eden ve kralın da üstünde yetkisi olan devlet başkanlarına verilen isim. Bilhassa Hindistan’da bâzı hâllerde bu isim nezâket icâbı krallara ve yüksek makam sâhibi olanlara ve Hint toplumunun kutsal olarak kabullendikleri dîni liderlere de verilirdi. Kendisi bu makama sâhip veya mihraceyle evlenerek bu hakkı elde eden kadınlara ise mihrâcene (maharane) denilirdi. Mihraceler, Racalar gibi Hindu inancına sahiptirler. Hindistan’ın en büyük yerli devleti bir mihracelik değil de, bir Müslüman devleti olan Haydarabat Nizamlığıdır. Hindistan’ın Müslüman hükümdârları “Nizâm”, “Man”, “Emir”, “Beylerbeyi”, “Bey-han” ve çoğunlukla da “Neuuâp” gibi isimlerle anılmıştır. Hiçbir zaman “mihrace” “raca” ünvanını almamıştır. Hint mihraceleri, bilhassa orijinal mücevherlerle dolu büyük servetleriyle tanınır. Sefâlet içinde yaşayan Hintlilerin, mihracelerinin zenginliğine zenginlik katmakla âdetâ yarışmaları, bâtıl inançlarının en garip taraflarından birini teşkil eder. Hindû mihracelerinin en büyükleri dâhil çoğunluğu, on bir ve on dokuzuncu yüzyıllar arasında, Müslüman Türklerin kurduğu devletler tarafından ortadan kaldırılmıştır. Geri kalanları ise, bölgenin İngilizler tarafından ele geçirilmesinden sonra hayatlarını idâme ettirmişler, hattâ kendilerine iç işlerinde bağımsız idâre hakkı bile tanınmıştır. Hindistan, 1947’de İngiliz idâresinden kurtulunca yeni hükümet mihracelerin haklannı geniş ölçüde kıstı. Bugünkü mihraceler, iç idarelerinde bağımsız olarak yaşamalarına izin verilen, oldukça küçük devletlerin hükümdârlarıdır.