DUT

DUT
Arabçası : Tût, Şeceretü’t-Tût. Farsçası : Tût. Lâtincesi : Morııs Mûrier. Yetiştiği yer ve çeşitleri: On iki kadar çeşidi vardır. Her yerde yetişir. Kullanılan maddesi: Meyvesi, yapraklan, kabuğu. Tıbbî Özellik ve Faydaları:
a) Beyaz dut’un yapraklarından 15-20 gram kadarı 500 gram su ile haşlanıp içilirse, idrar söktürür.
b) Kan yapar, kilo aldırır, iştahı açar.
c) Dut’un kabuğu ile yaprağı kaynatılıp gargara yapıldığında, diş ağrısını geçirir. A ğız, boğaz, bâdemcik ve diş etleri iltihaplarını geçirir.
ç) Kara dut kabız yapar, iştahı artırır.
d) Beyaz dut, karaciğeri tedavi eder, böbreklerin yağını normale döndürür.
e) Beyaz dut’un olm uşu aç karnına yendiğinde ya da üzerine su içildiğinde bağırsakları çalıştırır.
f) Mide ve bağırsakları takviye eder.
g) Anjini iyileştirir.