MAHMÛDE (BİNGÖZ OTU)
Arabçası : Mahmûde-Sekamonya.
Farsçası : Sekamunya-Mahmûde.
Lâtincesi : Convulvulus Siammonia (scammoniae), Liseron.
Yetiştiği yer ve çeşitleri: Ortadoğu’da, bilhassa Suriye, Irak ve havâlisi ile Türkiye’nin Anadolu bölgesinde yetişir.
Kullanılan maddesi: Yaprakları.
Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) Çitsarmaşığıgillerdendir. Bu bitkiyi hamile kadınların, kalbi zayıf olanlarla, çocukların kullanmaları doğru olmaz. Tabiatı kuru ve yakıcıdır. Sıcak şeylerde kullanılmalı, çok sıcakken dövülmemeli. Çok soğuk ve sıcak günlerde alınmamalıdır. Bunun yapraklan ok ucu gibidir. İyisi, beyazla yeşil arası olanıdır. Kötüsü de, siyaha yakın olanıdır. En iyisi Antakya’da olanlardır. Sekamunya 30-40 sene değişmez. Alınma miktan bir dânıktan (0,6-0,12 gr.) iki dânık’a kadardır. Kullanılışı ancak şöyle olur: (Bir ayvanın veya elmanın içi oyulup mahmûde doldurulduktan sonra kapağı kapatılıp ağaç çivisi ile çivilenir, üstü hamur ile sıvandıktan sonra da ekmek pişirecek kadar fmnda pişirilir ve kullanılır.) b) Balla sürüldüğünde ağrıları geçirir. c) Bağırsaklann rahatsızlığını ve kabızlığı giderir.
ç) Sirke, gülyağı ile beraber başa sürüldüğünde müzmin ba- şağnsım geçirir. d) Mideye kuvvet verir. e) Vücudun en uzak yerlerinden safrayı çekip söktürür. f) Beras’ temizler. Frengi’ye faide verir. g) Öldürücü bir zehir olan ilâçlardandır. Müthiş ishâl ettirir.
ğ) Behak (Beyaz cilt hastalığı), Beras (Abraşlık-Cüzzam) ve Kelef (Çil) hastalıklarına; yaralara sürüldüğünde faide verir. h) Yılan, akreb sokmalarında sürülerek ve içilerek kullanılır. i) Kadın üzerinde taşıdığında cenini düşürür.
