BEHİŞTİ

BEHİŞTİ; beş ayrı mesnevi yazarak hamse sâhibi
olan 16. yüzyıl Osmanlı şâiri.
Asıl adı Ahmed Sinân olup, İstanbul’un fethinden
sonra Fâtih Sultan Mehmed tarafından şehre
subaşı tâyin edilen Karışturan Süleymân Beyin
oğludur. Doğum yeri ve târihi belli değildir. Süleymân
Bey oğlu Sinan Çelebi olarak tanındı. Küçük
yaşta babasını kaybetmesi üzerine saraya alınan
Behiştî, İkinci Bâyezîd Han tarafından yetiştirildi.
Baba mesleğine yönelen Behiştî, eğitimini
tamamladıktan sonra sancakbeyi oldu. Kaynaklarda
açıklıkla belirtilmeyen pâdişâha karşı işlenmiş
bir suçtan dolayı İran’a kaçtı. Burada Hüseyin
Baykara, Ali Şir Nevâi ve Molla Câmi’nin
yanında bulundu. Bunların aracılığı ile affedilerek
ülkesine döndü ve eski vazifesine devâm etti.
Vefât târihi ve yeri kaynaklarda bildirilmemektedir.
Eserleri: Edebiyâtımızda ilk hamse yazan
Behiştî’dir. Hamsesinden bugün sâdece Leylâ vü
Mecnun elimizdedir. Diğerlerinin isimleri şöyledir:
Vâmık u Azra, Yûsuf u Züleyha, Hüsn ü
Nigar ve Süheyl ü Nevbahâr. Ayrıca Vekâyinâme-
i Behiştî adlı bir târihi vardır. Lirik şiirlerinden,
Behiştî’nin ince zevkli bir şâir ve çağının
önde gelen simâlarından biri olduğu kolayca anlaşılmaktadır.