EMİNLİK i. (emm’den emin-lik). Emin olma
hali. Emin yetkisiyle görev alma.
— Teşk. tar. Bazı memurluklara verilen ad:
Şehreminliği. Arpa eminliği. (Eşanl: emanet).
— Osmanlı devlet düzeninde birtakım
devlet işlerinin görülmesi için özel yetkilerle
görevlendirilmiş makamın adı. Güvenüir
kimselere verilen eminlik makamları
maliye, askeriye, ilmiye gibi çeşitli devlet kuıumlarında
bulunur, devletin denetim ve yönetimi
altında çalışırdı. Bazı eminlikler nazırlık
seviyesinde memurluklardı (gümrük
cemini, sürre emini, arpa emini). Görevlerine
karşılık devletten aylık alan, kendilerine teslim
edilen mukataayı önceden belirlenen bir
gelir karşılığında mültezimlere satan, taksitlerini
toplayan, uyuşmazlıkları gideren
eminler, bağlı oldukları kuruluşun en yüksek
yöneticisine karşı sorumluydu.
Osmanlı devletinde, Darphane emini, Matbahi
Âmire emini, Şehremini, Arpa emini
doğrudan doğruya Saraya karşı sorumlu olan
en yüksek dereceli eminlikler idi. Bu
makamlara getirilen eminler her zaman hacegân
sınıfından, mülkiye memurları arasından
seçilirdi.
Eminlik, Osmanlı devletine Selçuklulardan
geçmiştir. Selçuklu devletindeki ilk emin,
Emin~i Cev (Arpa emini) idi. Bk. arpa emini,