EPİTALAM

EPİTALAM i. (yun. epithalamion, gerdek
şarkısından fr. epithalame). Lirik şiir; önceleri,
gelin ve güveyi övmek üzere yazılır
ve düğün sırasında ezgiyle söylenirdi: CatuU
lus, Thetis ile Peleus*un epitalamıhı yazdı.
— G. Santl. Manzum epitalamlara konulan
alegorik gravürler: Bernard Picart*m epitalamları.
—  Ed. Epi t alanı, ilk ortaya çıktığa
zamanlarda evlenme törenlerinde söylenen
şarkılardı; Yunan Eskiçağının hymnos’lı&ı
veya Eski Roma’nm hayli açık saçık fescennin*
leıi bu türdendir. Lirik şiir bu temayı
çok erken benimsedi. Eski Yunan*-
da önceleri VI. yy. lirik şairleri tarafından
(Sapho, Pindaros, Anakreon) kullanılan bu tür, lirizme sevimli bir destan çeşnisi
katılmak suretiyle mitolojik oluntularla süslendi
(Thekritos: Menelaos ile Helene*nin
epitalam*ı). Roma’da Catullus, bazı eserlerinde,
yunan örneklerinin zarif bir taklidini
yarattı (Thetis ile Peleus’un düğünleri v.b.);
buna karşılık Statius.veya Ausonius’da hayal
gücü daha kısırdır;’ özentiye daha çok
yer verilmiştir: latin geleneği, Claudianus’-
un yazdığı imparator Honorius’un epi t alamı’nda.
görüleceği gibi, çoğunlukla övgüye
fescennin*lerin açık ifadesini katar. Sonunda
bu tür bilgiççe mitoloji katkıları yüzünden
ağırlaştı (Sidonius Apollinaris).