ZİYA OSMAN SABA,

Cumhuriyet devri şairlerinden.
1910 yılında İstanbul’da doğdu. İlköğreniminden
sonra yatılı olarak girdiği Galatasaray Lisesi’ni 193 l’de
bitirdi. Cumhuriyet Gazetesi muhasebe servisinde çalı­
şırken İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi.
Kısa bir süre Ankara’da* Emlâk Bankasında çalıştı.
Buradan istifa ederek tekrar İstanbul’a döndü. Milli
Eğitim Basımevi tashih bürosu şefliğinde bulundu.
Burada geçirdiği bir kalb rahatsızlığı üzerine çalışmalarını
evinde sürdürdü. Aynı hastalıktan 31 Ocak 1957’de
Kadıköy’de evinde öldü. Mezarı Eyüp’tedir.
İlk şiiri, Servet-i Fünûn dergisinde çıktı. Daha sonra
yedi Meşale hareketine katıldı. Meşale dergisinde şiirleri
yayınlandı. Bu dergi kapanınca bir süre Milliyet
Gazetesi’nin edebiyat sayfasına ve İçtihat Dergisi’ne
yazılar yazdı. Ziya Osman Saba daha ziyade, 1930-1942
yılları arasında Varlık, Ağaç, Yücel dergilerinde yayınladığı
ve daha sonra Sebil ve Güvercinler adlı kitabında
topladığı şiirlerle tanındı. İçe dönük şair olarak bilindi.
Umumiyetle hece vezniyle yazdığı şiirlerde, Batı’nın
yeni nazım biçimlerini kullanmaya dikkat etmesine rağ­
men, öz yönünden Batı’nın Ondokuzuncu yüzyıl edebiyat
anlayışının çerçevesinde kaldığı görülür. Serbest
şekillerle de yazdı. Üzgün ve yumuşak, açık, duru şiirleri
vardır. Şiirlerinde çocukluk hatıralarını, ev-aile sevgisi,
yoksullara karşı acıma duygusu, Allah’a karşı
boyun eğişi, küçük mutlulukların sevinci, ölüm düşüncesi…
gibi konuları işledi. Hikâyelerinde ise umumiyetle
hatıralarını yazdı.
Eserleri: Şiir: Sebil ve Güvercinler (1943), Geçen
Zaman (1947), Nefes Almak (1957). Hikâyeleri: Mesut
İnsanlar Fotoğrafhanesi (1952), Değişen İstanbul
(1959).
Şiirlerinden:
EKMEK
Çocukluğumdan beri mübarek,
Yere düşse, öpüp başıma koyduğum,
Uğrunda mektep mektep okuduğum.
Senin için önümü ilikleyip eğildiğim;
Sen, evimin nafakası, çocuğumun rızkı,
Günden güne daha aziz bildiğim…
Senin için kadın, erkek,
Taş taşıyarak, dikiş dikerek…
Kara toprağı iki büklüm, süren.
Verem: Öksüren…
El açıp dilenmek.
Bir lokma için ekmek.