Ambargo Yasası

(1807), Başkan Thomas
Jefferson’m, İngiliz ve Fransızların, Avrupa’daki
savaşan taraflara savaş malzemesi
ve başka mallar taşıyan ya da taşıdığından
kuşku duyulan ABD ticaret gemilerine
zarar vermelerini önlemek amacıyla şiddete
başvurmadan sürdürdüğü direniş ve çıkarılan
yasa. Kongre’nin iki meclisi Jefferson’in
isteği üzerine Aralık 1807’de yasayı ivedilikle
görüşüp kabul etti. Tüm ABD limanları,
Amerikan ya da yabancı ülke gemileriyle
yapılan ihraç malları taşımacılığına kapatıldığı
gibi, Büyük Britanya’dan yapılan
ithalata da kısıtlamalar kondu. Özellikle
1808’de kabul edilen sert yürütme önlemlerinin
uygulamaya sokulmasından sonra yasa,
gerek Amerikan çiftçileri, gerekse New
England ve New York ticaret ve denizcilik
çevreleri için dayanılmaz koşullar yarattı.
Yasanın Avrupa’daki etkileri de Jefferson’-
ın umduğu gibi olmadı. Örneğin, ABD
pamuğunun alıcısı Fransız ve İngiliz tüccarlar,
daha eldeki stok tükenmeden, fiyatları
istedikleri gibi yükselttiler, oysa ambargonun
bu stoklar tükeninceye değin sürmesi
gerekiyordu. Napoleon’un, Jefferson’ın yasayı
uygulamasına yardımcı olmak amacıyla
ABD gemilerine el konmasını onayladığı
söylenir. Hatta, Federalist önder Timothy
Pickering, ambargoyu bizzat Napoleon’un
telkin etmiş olduğunu bile iddia etmişti.
Sertleşen ve iyice açığa çıkan bir muhalefet
karşısında kalan Jefferson, 1 Mart 1809’da
(yani ikinci başkanlık döneminin sona ermesine
iki gün kala), ABD’nin Fransa ile
İngiltere dışında öteki ülkelerle ticaret yapmasına
olanak veren Ticari İlişkileri Kesme
Yasası’m imzaladı.