WATTEAU

(Antoine), transız ressam (Valenciennes 1684 – Nogent-sur-Marne 1721). Dam ustası olan babası, Antoine’ı ressam Albert Görin’in ellerine teslim etti. Ustası ölünce VVatteau Valenciennes’den ayrılarak Paris’e gitti (1702). Dinsel tablolar satan bir dükkân için bir süre çalıştıktan sonra, Gillot’nun atölyesine girdi ve tıpkı onun gibi İtalyan komedi oyuncuları ve opera sanatçılarıyla dostluk kurdu; tiyatro, sanatının başlıca esin kaynağı oldu. 1708’e doğru, arabesk ressamı C. Aud- ran’ın atölyesine geçti. Luxembourg sara- yı’nın dekoratörü ve bekçisi olan Audran, genç sanatçıya, sarayın, Rubens’in Marie de Mâdicis’nin yaşamı üzerine yaptığı tablolarla süslü büyük galerisini açtı. Roma büyük ödülü yarışmasında başarısızlığa uğradıktan (1709) sonra VVatteau, Birliklerin hareketi adlı tabloyu gerçekleştirerek yapıtını resim satıcısı Sirois’ya sattı Malplaquet savaşı’ndan kaçanlarla ve askerlerle dolup taşan Valenciennes’e gitti, askerlerin yaşamından sahneler, ordugâh ve kamp görünümleri çizdi. Paris’e döndükten sonra, maliyeci R Crozat için, Mevsimler’! canlandıran dört kapı üstü süslemesi gerçekleştirdi. Crozat VVatteau’ya tablo koleksiyonunu gösterdi, Giorgone, Tiziano, Veronese’nin sanatını tanıttı ve sanatçıyı Montmorency’de düzenlediği şölenlere davet etti. İtalyan tiyatrosu ve Ope- ra’da izlediği temsiller, büyük ustaların yapıtları, Crozat’nın verdiği davetlerde karşılaştığı genç kadınlar ve genç soylular, genç ressama, ünlenmesini sağlayan “fâtes galantes” tablolarını esinledi. 1712’de Krallık akademisi’ne kabul edildiyse de, giriş yapıtı olan Kythira* adasına ydculuk’u ancak 1717’de sundu. Birkaç portre (dostları Sirois, Laroque’un portreleri) ve birkaç nü gerçekleştirdi; fakat dehasını özellikle kompozisyonlarında gösterdi. Bu tablolarında, yalnız ruhunun tüm tutkularını, mavi tonlar ve yaldız kullanarak ortaya koydu. Vereme yakalandığından 1719’da doktor Mead’e muayene için Londra’ya gitti; fakat ertesi yıl, eskisinden daha hasta bir halde Fransa’ya döndü. Buna rağmen sağlık durumu sanatını etkilemedi. VVatteau, eski Venedikli ve flaman ustaların sırlarını, onların yanardöner renklerini ve saydamlıklarını keşfetmişti. Sirois’nın damadı olan dostu Gersaint için, bugün Berlin-Dahlem’de bulunan ünlü Gersainf’in tabelası’n ı gerçekleştirdi ve 37 yaşında, on iki yıldan kısa süre içinde yapılmış pek çok yapıt bırakarak öldü. Şair kişiliği olan VVatteau, yaşamı hoş bir düşe dönüştürür. Bu büyük desenci (san- ginle, üç kalemle yapılmış desenler), bu renk ustası, tümüyle fransız sanatına özgü yeni bir zariflik ortaya koydu; tüm XVIII. yy. sanatı bu zariflik anlayışıyla yoğruldu. Bununla birlikte VVatteau’nun yalnızca bir öğrencisi olmuştur: J.-B. Pater. Ölümünden sonra, dostu J. de Jullienne, sanatçının desenlerinin (Figures de diffârents caractĞres) ve yağlıboya yapıtlarının (Fte- cueil Jullienne) hemen hemen tümünü gravüre geçirtti. VVatteau’nun tablo ve desenleri çeşitli büyük müzeler ve birkaç özel koleksiyon arasında paylaşılmıştır. Kythira adasına yolculuk’un dışında Fransa’da yer alan başlıca yapıtları: Gilles” (ya da Pierrot), Parkta toplantı, Kaygısız’ lu- piter ile Antiope (7), Paris’in seçimi. Yıkanan Diana (Louvre), Silahı alınmış Aşk, Kaygılı âşık (Chantilly). Müzik dersi, Yaşamın güzellikleri, Campi Elysii, Av buluşması vb. (VVallace Coll.), Venedik eğlenceleri (Edinburgh) Büyük Britanya’da; Fransız tiyatrosunda Aşk ve Italyan tiyatrosunda Aşk, Yumuşak başlı Aşk, Dinlenme (BerlirvDahlem), Kythira adasına yolculuk’un ikinci versiyonu (Charlottenburg), Aşk bayramı ve Kırda toplantı (Dresden) Almanya’da; Fransız oyuncular, Mezzetin (New York), Italyan oyuncular, Crozat için yapılmış Yaz (VVashington) ABD’de; Savaş yorgunlukları ve Savaş dinlenmeleri, Şık kadınlar, Kutsal Aile vb. (Ermitaj) Rusya’ dadır. Antoine VVatteau’nun yeğeni LOUİS (Valenciennes 1731 – Lille 1798) ve yeğeninin oğlu LOUİS FrançoİS Joseph (Valenciennes 1758 – Lille 1823), Lilleli Wat- teaular denir, küçük tarih olgularını canlandıran resimler yaptılar.