İSKOTA

i. (ital. scotta’Ğzn). Denize. Yelkenlerin alt köşe veya köşelerine bağlanarak rüzgârdan en iyi faydalanacak biçimde idarelerini sağlayan halat, zincir veya palanga. || İskota bağı, daha çok kasalar üzerine yapılan bağ. (Kasaya bağlanacak halatın çıması, alttan yukarı doğru kasanın içinden geçirildikten sonra, kasanın etrafında dolaştırılıp kendi altından alınması ile yapılır. Daha çok sancak uçkurunun kasalarına yapıldığı için sancak bağı diye adlandırılır.) || İskota lavrası, yelkenli gemilerde ana yelken iskotalarının içinden dolaştırılarak güverteye alındığı, parampetler üzerine açılan ortası dilli oval delikler. || iskota patası, yelken iskotalarının bağlanması için, gradin halatının, iskota yakasına rastlayan dönemecinde taşırılmasıyle meydana getirilen doblin. || İskota vinci, yelkenli yatlarda filok iskotalarını vira etmek için kullanılan elle çalışır dikey babalı vinç. (Genellikle dörtte bir veya yarım ton çekebilecek güçte yapılırlar.) Yelkenli gemilerde ana yelkenlerin iskotalarını idare etmek için küpeşteler üzerine kurulan yatay babalı vinç. || İskota yakası, seren yelkenlerinin alt köşeleri ile, yan ve filok yelkenlerinin geri alt köşesi.