İSRAF

Gereksiz, amaçsız ve yararsız yere mal, zaman v.b.yi harcama; tutumsuz davranış. || israf etmek, gereksiz harcama yapmak, gereksiz yere harcamak: Mehtap servetini israf eden, âdeta hacir altına alınacak bir zengine benzerdi (A. Ş. Hisar). — Esk. israf-ı kelâm, söylenen sözleri dinlemeyen veya verilen öğütlere aldırmayan kimselere karşı boşuna söylenen sözler. — Huk. Bk. ANSİKL. — ansİkl. Huk. İsraf, Med. kn. md. 356’ya göre, bir hacir sebebidir. Bununla kastedilen şey, malî durumu aşan ve aynı zamanda, yararsız olan harcamalarda bulunmaktır. Ancak bunun bir hacir sebebi olması için, alışkanlık haline gelmiş olması gereklidir. Yani bir karakter zayıflığı olmalıdır. Yoksa arada sırada lüzumsuz harcamalarda bulunma israf sebebiyle hacir için yeterli değildir. Bir insanın müsrif sayılması için muhakkak sermayesini sarfetmesi gerekli değildir. O kimsenin geçimini sağlayan gelirini gereksiz harcaması da israf sayılabilir. Med. kn. md. 354, israf sebebiyle hacir altına alırimak için şu şartlardan birinin israf olgusuna eklenmesini arar: 1. kendisini veya ailesini zarurette bırakmak. Yani kendisi veya ailesini, mevcut hayat seviyesinin altına düşürmek; 2. daimî bakım ve yardım ihtiyacı. Yani tek başına normal hareket edememe; 3. başkalarının emniyetini tehlikeye sokmak, işte israfa bu üç şarttan birinin eklenmesi halinde, müsrif hacir altına alınır. Bk. hacİr. ♦ İsra fâ t çoğl. i. Esk. israflar, gereksiz yere yapılan harcamalar,