DİN KELİMESİNİN MENŞEİ :
Din kelimesinin menşeinin nereden geldiğini tetkik eden sosyologlar ve din âlimeri, bunun eski Yunandan veya Araplardan geldiğini iddia etmektedirler. Bir kısım sosyologlara göre: din kelimesinin eski Yunanda karşılığı OPİSXİA idi. Bu kelimenin lügat mânası, korku ile karışık sevgi ve saygı anlamına gelmektedir. Lâtincede ise din, Religio kelimesiyle ifade edilir. Religic kelimesinin lügat mânasını anlamamız için bu kelimenin kökünü inceleme miz lâzımdır, Religio kelimesi iki kökten gelmektedir. Birincisi, Religere kökünden çıkmıştır ki bu kelimenin mânası, bir şeyi tekrar tekrar dikkatlice yapmaktır. Bu hale göre Religio kelimesinin lügat mânası, ibadete sadakatle kendini vermek ve ihtimam göstermek anlamına gelir.
İkincisi, Religio kelimesi Religare kökünden çıkmıştır. Religare kelime sinin mânası, bağlanmak demektir. Buna göre Religio kelimesi, insanların Al lah’a ve birbirine saygı ile karışık bağlılığı mânasını ifade eder.
Her iki mânayı dikkatle inceleyecek olursak, dinîn birbirinden ayrı, ik cephesini gösterdiğini anlamak gayet kolaydır. Objektif olarak din, insanır bazı faaliyetlerinin muayyen aralıklarla tekrarı olur kî bu hal dış olayları ya ni dinsel töreleri alâkadar eder. Sübjektif olarak din, tuhî hayatın gizli bi haletini ifade eder.
Elhamdülillâhi rabb-il âlemîn ve-s-salâtü ve-s-selâmü ala resûlinâ Mu-hammedin ve âlihî ve sahbihî ecmaîn.
Bir kısım sosyologlara ve sllam ulemasına göre ise din kelimesinin menşei Araplardan çıkmıştır. Arapların bu kelimeyi:
1 — Aram? – İbranî dillerinden gelen yargı (hüküm) kelimesinden,
2 — Daena şeklinde olan İranî bir kökten,
3 — Oz Arapçada usul, kaide ve adet anlamına gelen bir kelimeden aldıkları zannedilmektedir.
Bâzı sllâm dini âlimlerine göre ise, din kelimesi: muhasebe, mükâfat ve mücâzat anlamlarının karşılığı clarak bulunmuş bir kelimedir.