Bâbıâli Baskını,

İttihat ve Terakki Fırkası önde gelenlerinin Bâbâli’yi basarak iktidara doğrudan el koymalarıyla sonuçlanan hükümet darbesi (23 Ocak 1913). II. Meşrutiyet’in ilanından (1908) sonra başlayan İttihat ve Terakki yönetimine muhalif olanlar örgütlenerek Hürriyet ve İtilaf Fırkası’nı() kurmuşlardı. Parti siyasal gücünü giderek artırırken, Halaskâr Zabi- tan Grubu() olarak bilinen bir grup İtilafçı subay, birlikleri ile Makedonya’da ayaklanmış ve Askeri Şûra’ya verdikleri bir muhtırayla İttihat ve Terakki hükümetini düşürmüşlerdi (1 Temmuz 1912). Ülkedeki siyasal gerilimin arttığı bu dönemde Balkan Savaşı’na giren Osmanlı Devleti, Balkan devletleri karşısında ağır bir yenilgiye uğramış, düşman Çatalca’ya kadar ilerlemişti. I. Balkan Savaşı sonunda Osmanlı Devleti’nin banş istemesi üzerine 16 Aralık 1912’de başlayan Londra Konferansı’nda Edirne pazarlık konusu olmuştu. Bu durumdan hükümeti sorumlu tutan İttihat ve Terakki Fırkası bir hükümet darbesi yapmaya karar verdi. Enver ve Talât beylerin önderliğinde İttihat ve Terakkinin fedailerinden küçük bir grup, 23 Ocak 1913’te “Edirne elden gidiyor” sloganıyla, Kâmil Paşa(*) hükümetinin toplantıda bulunduğu bir sırada Bâbıâli’yi bastı. Baskın sırasında beş kişi öldürüldü. Öldürülenlerin arasında Harbiye Nazın Nazım Paşa da vardı. Bâbıâli Baskını, Kâmil Paşa’ mn görevinden istifa ettirilmesi ve Hareket Ordusu komutanı Mahmud Şevket Paşa’nın(*) sadrazamlığa getirilmesi ile sonuçlandı. ittihat ve Terakkinin hemen tüm yönetici kadrosuyla iktidara geldiği bu hükümette yalnızca Talât Bey (Paşa) bir görev almamıştı.