CÜBN
19—Cübn, korkaklık demekdir. Uadabın sert davranmanın lüzûmlu mikdârına (Şecâ’at) denir. Lüzûmundan az olmasına, zâ’îf olmasına (Cübn) denir. Cübn, kötü huydur. İmâm-ı
Muhammed bin İdrîs Şâfi’î “rahime-hullahü teâlâ” buyuruyor ki,
(Şecâ’at göstermek lâzım olan yerde, korkaklık yapan kimse, eşeğe
benzer. Tarziye verilen kimse râzı olmazsa, şeytâna benzer). Korkak
olan kimse, zevcesine ve akrâbasma karşı gayretsizlik ve hamıyyetsizlik gösterir. Onları koruyamaz. Zillete ve zulme boyun eğer.
Harâm işliyeni görünce susar. Başkalarının mâlına tama’ eder,
işinde sebât etmez. Verilen vazifenin ehemmiyyetini anlamaz.
Allahü teâlâ, tevbe sûresinde şecâ’ati, kahramanlığı övüyor.
Nûr sûresinde, zinâ edenlere, had cezâsı verilmesinde merhamet olunmamasını emr ediyor.
Hadîs-i şerîfde, (Sevgili kızım Fâtıma hırsızlık ederse, elini
keserim) buyuruldu. Allahü teâlâ, Feth sûresinde, Eshâb-ı
kirâma “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” , (Kâfirlere gadab eder-
—-125 ‘
ler) harbde sert davranırlar diyerek övmekdedir. Tevbe sûresi, yetırûşdördüncü âyet-i kerîmesinin meâl-i âlîsi, (Kafirlere karşı sert ol!)
Ya’ıîî saldırdıkları zeman korkmadır. Bir hadîs-i şerîfde, (Ümmetimin
hayrlısı, demir gibi dayanıklı olanıdır) buyuruldu. İslâma ve müslimânlara düşmanlık edenlere, saldıranlara karşı sert olmak lâzımdır.
Bunlara karşı korkak olmak, câiz değildir. Korkarak kaçmak, Allahü
teâlânın takdirini değişdirmez. Ecel gelince, Azrâil aleyhisselâm, inşânı
nerde olursa olsun bulur. Kendini tehlükeye atmak da, câiz değildir.
Tehlükeli yerde yalnız kalmak, yalnız yürümek, günâhdır.