SİNKİANG, Batı Çin’de özerk bölge. Kuzeydoğuda Moğolistan Halk Cumhuriyeti, doğuda Kansu, güneydoğuda Tsinghai eyaletleri, güneyde Tibet, güneybatıda Jammu, Keşmir ve Afganistan, batı ve kuzeybatıda ise SSCB ile sınırlanır. Ülkenin yüzölçümü 1.647.000 km.2, nüfusu
13.082.000, merkezi Urumçi; diğer önemli kentleri Kaşgar, Yarkent, Ho-tan, Aksu ve Kulca’dır. Genellikle yüksek bir plato düzlüğüyle kaplı olan Sinkiang, üç yanından yüksek sıradağlarla çevrilmiştir: Güneyde Kunlun, güneybatıda Pamir, batıda Tienşan, kuzeybatıda Aladağ, kuzey ve kuzeydoğuda Altaylar. Orta kesimi geniş Taklamakan Çölü ile örtülüdür. Tarım Havza’sı da bu bölgede yer alır. Kaynaklarını çevredeki yüksek dağlardan alan birçok akarsu bu çöl alanına iner ve orada gittikçe zayıflayarak kumlar arasında ya da tuzlu göl ve bataklıklarda son bulur. Birçok gölden en büyüğü Bakraç Gölü ile güneydoğuda Lop Nor’dur. Ekonomi tarım ve hayvancılığa dayanır. Nüfusun çoğunluğunu Türkler meydana getirir. Kentler ve öteki küçük yerleşim merkezleri çöl ve yarı kürak bozkırların dağ etekleridir. Çok eski bir Türk ülkesi olan Sinkiang, geçen yüzyıllarda Çin ile Batı Türkistan arasındaki ticaret bağlantısını meydana getiren ünlü “ipek Yolu”nun geçtiği bölgedeydi. Yüzyıllar boyunca Uygurların egemenliği altında kaldı. 13. yüzyılda Cengiz Han tarafından fethedildi. 1872’de bölgede Çin egemenliği güçlendi. 1942’de Sinkiang adıyla bir Çin eyaleti haline getirildi. i 944-1945’te merkezi yönetime karşı ayaklanma ve savaşlardan sonra, 1955’te özerk bir bölge olarak yeniden örgütlendi. -> DOĞU TÜRKİSTAN
