İslâm âlimlerinin büyüklerinden. İsmi Abdülkâhir bin Tâhir bin Muhammed
el-Bağdâdî et-Temîmî olup, künyesi Ebû
Mansûr’dur. Bağdât’ta doğdu. Doğum târihi kesin
olarak bilinmemektedir. 1029 (H. 420) senesinde
İsferâyin’de vefât etti. Vefât târihinin 1037 (H.429)
olduğu da bildirilmiştir. Hocası Ebû İshâk’ın
yanma defnolunmuştur.
Bağdât’ta doğup yetişti. Çocukluğunda babası
ile berâber Horasan’a gidip Nişâbur âlimlerinden
ilim ve hadîs-i şerîf öğrendi. Daha sonra İsferâyin’e
gidip Ebû İshâk İsferâînî’nin derslerine devâm etti.
Şâfıî fıkhında, derin âlim oldu. Aynca kelâm, ferâiz,
edebiyât, matematik ve diğer ilimlerde söz sâhibi
oldu. Hocasının vefâtı üzerine onun talebelerine
ders okuttu. On yedi ayrı ilimde ilim öğretirdi.
Abdülkâhir Bağdâdî, verâ ve takvâ sâhibi olup,
haram ve şüpheli şeylerden sakınırdı. Dünyâya
kıymet vermezdi. Önceleri çok zengin olup, bütün
malını ilim yolunda sarf etmişti. Bir taraftan ders
okuturken, diğer taraftan da kendinden sonra gelecek
olanların istifâde edeceği kıymetli eserler
yazdı. Peygamber efendimizin ve Eshâbınm doğru
yolu olan Ehl-i Sünnet yolundan ayrılan fırkalara
cevaplar vererek onların bozuk fikirlerini çürüttü.
Eserleri:
1) El-Fark Beyne’l-Firâk (Mezhebler ve fırkalarla
ilgilidir), 2) Te’vîlü Müteşâbih-il-Ahbâr,
3) Fedâyih-ul-Mûtezile, 4) Fedâyih-ul-Kerrâmiyye,
5) El-Keiâm fil-Vaîd-il Fâhir fil-Evâili
vel-Evâhir, 6) Mi’yâr-un-Nazar, 7) Tafdîl-ülFakır-is-Sâbir
alel-Ganiyy-iş-Şâkir, 8) El-Milel
ven-Nihal, 9) Et-Tahsîl fî Usûl-il-Fıkh, 10) Nefyü
Halk-ıl-Kur’ân, 11) Usûl-üd-Dîn.