Peygamberimiz, Yahudîlerin bayram günlerinde, Avf b. Mâlik’i yanma alarak Medine’deki Yahudi kilisesine gitti.
Yahudiler, Peygamberimizin gelmesinden hoşlanmadılar.
Peygamberimiz, onlara :
«Ey Yahudi cemâati! Siz, bize on iki kişi büdiriniz ki, onlar, Allâh’-dan başka tanrı olmadığına ve Muhammed’in Resûlullâh olduğuna şehâdet etsinler de, gök altındaki yer yüzünde bulunan bütün Yahudîleri, uğrayacakları İlâhî gazap ve azaptan beri çeksinler!» dedi.
Sustular.
Peygamberimizin yanma onlardan hiç birisi gelmedi.
Peygamberimiz, sözlerini tekrarladı.
Yine cevap vermedüer.
Peygamberimiz, sözlerini üçüncü defa tekrarlayıp hiç bir cevap alamayınca «Siz, yüz çeviriyor ve kaçınıyorsunuz amma, vallâhi Hâşir, Ben’im! ^kıb, Ben’im! Mustafâ Peygamber, Ben’im!
Siz, ister inanınız, ister inanmayıp yalanlayınız!» diyerek Avf b. Mâlik’le geri döndü.
Kiliseden çıktıkları sırada, bir kişi, Peygamberimizin ismini anarak, arkalarından seslendi.
Peygamberimiz, geri döndü.
Seslenen kişi, Yahudîlere, kendisini nasıl tanıdıklarını sordu.
Yahudîler ona : «Vallâhi, içimizde, Allâh’m kitabını ne Senden, ne Senden önceki Babandan, ne de, Babandan önceki Dedenden daha çok bilen, daha çok anlayan hjr kimse tanımıyoruz!» dediler.
O da: «öyle ise, ben, Allâh için şehâdet ederim ki: bu zat, Allâh’m, Tevrat’ta ismini ve sıfatım bulmuş olduğunuz Peygamberidir!» deyince, «Sen, yalan söylüyorsun!» diyerek onun sözlerim red ve kendisine kötülük isnad ettiler.
Peygamberimiz, onlara: «Siz, yalan söylüyorsunuz! Sizin sözünüze hiç güvenilmez ve itibâr edümez. Biraz önce onun hakkında senâlarda bulunanlar, onu övenler de, sîzdiniz?!
îmân ettiği zaman* ise, kendisini yalanladınız, hakkında söyleyeceğinizi söylediniz.
Buhârî – Sahih, c. 4, s. 102 – 103, Ahmed b. Hanbel – Müaned, c. 3, s. 108, 109, Ze-
hebî – Tarih’ül-lslâm, c. 1, s. 221.
Sizin sözünüz kabul edilmez!» dedi.
Peygamberimiz, Abdullâh b. Selâm’ı yanma alarak Yahudi kilisesinden dışarı çıktı