Ahmet Refik
Türk tarihçisi ve yazarı (İstanbul 1880-ay.y. 1937). Har- biye’yi bitirdikten sonra (1898) Askerî Rüştiye’de Almanca ve tarih dersleri veren Ahmet Refik (soyadı Altına/ dır), Meşrutiyetten sonra Genelkurmay Ceride Şu- besi’ne atandı (1909); aynı zamanda Tarih-i Osmani Encümeni üyeliği yaptı. Balkan savaşı sırasında Askerî Sansür genel müfettişliğine getirilip, savaştan sonra emekliye ayrıldı (1912). Birinci Dünya Savaşinda yeniden askere alınıp, 1915’ten başlayarak askerî savaş belgelerinin düzenlenmesi için arşivde çalıştırıldı. Savaştan sonra (1918) yeniden emekliye ayrılıp, Darülfü- nun’da önce Osmanlı tarihi öğretmeni, sonra profesörü oldu. Abdurrahman Şeref’in ölümü üstüne, Tarih Encümeni başkanlığına atanıp (1924), 1933 üniversite reformunda öğretim üyeliğinden uzaklaştırıldı ve son yılları sıkıntı içinde geçti. İkdam, Yeni Mecmua, Tarih Encümeni Mecmuasıg\- bi gazete ve dergilerde tarihle ilgili yazılar yazan Ahmet Refik’in Lale Devri, Tarihî Similar gibi yapıtları İk- dam’da tefrika edilmiş, yalnızca tarih alanında çalışmakla yetinmeyip, monografiler, ders kitapları, konusunu tarihten alan öyküler yazmış, edebiyat tarihiyle ilgili yapıtlar (toplam yüze yakın yapıt) vermiştir.
Başlıca yapıtları: Tarih Sahifeleri (1909), Tarih-i Umumi(6 cilt, 1910-1912), Lale Devri(1912), Köprülü- /er (1912), Kadınlar Saltanatı (4 cilt, 1914-1923), Tarihî Similar (1914), Alimler ve San’atkirlar( 1922), Memi- lik-i Osmaniye’de Demirbaş Şarl (bu kitabından ötürü İsveç hükümeti tarafından Vasa nişanı verildi), Anadolu’da Türk Aşiretleri (1930), Osmanlı Devrinde Türkiye Madenleri (1930), İstanbul Hayatı (1930-1935, dört cilt).