Aksal, Sabahattin Kudre
Türk şairi ve yazarı (İstanbul 1920-ay.y. 1993). İstanbul
Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitiren (1943), Sabahattin Kudret Aksal, liselerde felsefe öğretmenliği, Çalışma Bakanlığı’nda is müfettişliği (1949),İstanbul Belediyesi müfettişliği(1951 ),Konservatuvaı (1959) ve Şehir Tiyatroları (1961) müdürlüğü yaptı. Belediye Kon- servatuvarı öğretmenliğinden emekliye ayrıldı. İlk şiiri Varlıkta yayınlanan (1938) Sabahattin Kudret Aksal, öykü (Küllük der., 1940) ve tiyatro alanında da yapıt vermiş (1948), bir ara fıkralar (1941-1945), tiyatro eleştirileri yazmıştır. Şiirlerinde yalnızlık, tedirginlik, avarelik, barış ve yolculuk isteği gibi temalar çevresinde küçük insanların gündelik yaşamını kent görüntüleri içinden yansıtan S. K . Aksal’ın şiiri, Orhan Veli şiirinin Cahit Sıtkı-Ziya Osman verileriyle derinleşmesi, gizeme yer vermesi biçiminde tanımlanabilir. Öykü ve oyunlarında da şiirin ölçülerinden yola çıkarak, dil ve anlatımı öne almıştır. Şiir kitapları: Şarkılı Kahve (1944), Gün Işığı (1953), DuruGök( 1958), £//V7/e(1962), BirSabah Uyanmak(\\k iki kitabına yeni şiirler eklenerek, 1962), Eşik (*1970), Zamanlar^ 982), Bir Zaman Düş ü(1984), £/7r/er(bütün şiirlerimi 988), Buluşma (1990, Sedat Simavi Vakfı Edebiyat jÖr£İülü).) Oyunları: Şakacı (1952), Tersine Dönen Şemsiye (1958), Kahvede Şenlik jV/ar (1968),¡Kral Üşümesi (1970), Bay Hiç (1980), Sonsuzluk Kitabevi (1980), Önemli Adam (1983). Öykü kitapları: Gazoz Ağacı (1955 Sait Faik Hikâye Armağanı), Yaralı Hayvan (TDK 1957 Sanat Armağanı).