ALİMCAN (İbrahim), tatar romancı, yazar ve dilbilimci (Ufa, Başkırdistan, 1887
– ay. y. 1938). Orenburg’da medrese eğitimi görürken ihtilalci düşünce ve eylemleri nedeniyle medreseden uzaklaştırıldı. 1907’den 1917’ye kadar başta El -ıslah dergisi olmak üzere kazan-tatar dilinde yayımlanan çok sayıda gazete ve dergide yazıları çıktı. Tatar köylerindeki yaşamı Yeş yürekler (Genç yürekler, 1912) adlı romanda işledi. 1917’de Sosyalist devrimci parti’ye, Ekim devrimi’n-den sonra Bolşevik partisi’ne girdi. Kazan-tatar dili üzerine araştırma ve incelemeleriyle tanındı. Tatar sarfı (1911) ve Tatar nahvi adlı eserleri okullarda ders kitabı oldu. Biznin künler (Bizim günlerimiz,
1920) ve Kazak kızı (1924) romanlarında kazak ve tatar halkının yaşamlarını, geleneklerini anlattı. Tatar imlası ve Edebiyat yasası adlı iki kitabı, gazete ve dergilerde makaleleri, öyküleri de yayımlanan yazar, modern tatar dili ve edebiyatının öncülerinden sayılır.