Asalaklar
Kedi pireleri, siyah kum tanelerine benzeyen dışkılarından tanınır. Bu pireler özel şampuanlar, pire tozları veya alerjik olmayan kedilerin boynuna takılan pire tasmalarıyla ortadan kaldırılabilir.
Beyaz renkli ince kurtçuklar olan yuvarlak solucanların boyu 2,5-10 cm arasında değişir. Bu asalaklar özellikle kedi yavrularında, öksürük, kusma, şişkin bir karın, ağız kokusu ve büyüme geriliğiyle kendini gösteren bir hastalık tablosuna yol açar. Tedavi uygun asalak ilacın kullanılmasıyla sağlanır.
Kediler de diğer evcil hayvanlar gibi, dışarıdan getirdikleri asalakları ve bazı başka hastalıkları insana bulaştırabilirler. Bunlann arasında brüselloz ve nadiren veba gibi ciddî hastalıklar da bulunmaktadır. Gebe kadınların kedilerle oynaması ve dışkı kaplarını değiştirmesi sakıncalıdır, çünkü kedi dışkısıyla bulaşan toksoplaz-moz, bebeğe geçip önemli doğuştan sakatlıklara neden olabilir. Yassısolucanlar ve yuvarlaksolucanlar kedilerden bulaşabilen diğer asalaklardır. Bazı kişilerde görülen kedi alerjisinin ise kedinin tüyleri üzerinde kuruyan tükürüğüne bağlı olduğu sanılmaktadır.
Avrupa yabankeiisi
(Felis silvestris). Bu türün kırka yakın alttürü bulunur.
KEDİ VE İNSAN TOPLUMU
Kedinin ilk olarak ne zaman evcilleştirildiği kesin olarak bilinmemektedir. Genel kam kedilerin ilk önce Mısır’da evcilleştirildiği yönünde olsa da, bunun İndus Vadisi’nde de gerçekleşmiş olabileceği düşünülmektedir. Evcil kedinin atası da kesin olarak belirlenememiştir; bunun büyük olasılıkla Afrika ve Avrupa ya-bankedileriyle, Asya bozkırlarında yaşayan kedileri bir araya getiren bir üsttür olduğu sanılmaktadır.
Anatomik ve arkeolojik kanıtlar, Mısır’da Yeni imparatorluk döneminden önce (MÖ 1580-1080) yaşayan evcil ve yabanî kedileri birbirinden ayırmaya yeterli değildir. Bu dönemde ise kedi kutsal kabul edilmiş, kedi-tanrıça Bastet, Eski Mısır tanrıları arasında yer almıştır. Kedilerin tarlaları küçük kemiricilerden korumak veya su kuşlarını avlamak amacıyla evcilleştirilmiş olabileceği düşünülmektedir. Çok sayıda mumyalanmış kedi bulunma-
sı, kedilerin adak olarak kurban edildiklerini
Evcil kedi ırkının yeryüzündeki dağılımı ş gitmiş gibi görünmektedir. Buna göre evcil ortaya çıkışı, uygarlıkların Ortadoğu’dan ba siyle ilişkilidir. Böylece Mısır’da evcilleştiril! Avrupa’ya da yayılmıştır. Başlangıçta Eski Y ya’da çok nadir bulunan kediler, Ortaçağ’ı Avrupa kıtasında büyük bir artış göstermişt
Önceleri kemiricileri yakalamaları için be sonra şeytanî bir hayvan olarak kabul edilip re tabi tutulmuştur; bu dönemde kediler hal canlı yakılmıştır. Kedinin evlerde beslenmı yy’m ortalarına rastlar. Bu tarihe kadar ke Amerika’da yaygınlaşmıştır.
Şehirde yaşayan kediler
Dünyada tahminen 400 milyon kadar evi dır. Uzmanlara göre kedi nüfusu ailede nüf sına paralel olarak daha da artacaktır. Kayıt bir ülkede yaklaşık olarak 8 kişiye 1 kedi d 6,2 milyon kedi).
Bu çokluk nedeniyle her ülkede şehirleri başıboş yaşayarak artıklarla beslenen pek ç ta veya sokağa terk edilmektedir. Şehirlerde dernekleri bu kedileri kısırlaştırarak üremel maktadır.
Coğrafî dağılım
Kilometrekare başına düşen kedi nüfusı makla birlikte, bu sayı çeşidi etkenlere görı sek nüfus yoğunluğu, yiyecek ve barınma lunduğu şehir merkezlerinde görülür. Batı Amerika gibi bölgelerde ev kedilerinin yay rak önemli iş alanları gelişmiştir; veterinerli vanlarının yiyecek ve diğer gereksinimlerini ürünler ve hayvanları koruma demekleri 1 gösterilebilir. Dünyanın diğer bazı bölgeleı görüyle karşılanır, ama ev hayvanı olarak t
Kedi ırkları
Kediler çok fazla değişime uğramadıkla özelliklerini büyük oranda devam ettirdi hayvanlardan büyük farklılık gösterirler. Bı çıkan genetik değişiklikler ve mutasyonlar, hayata uyum göstermelerinin veya bazı ki nin bir sonucudur. Kedilerin en iyi biline] postun şekli, rengi ve lekeleriyle ilgili değiş teminin bazı özellikleridir (kuyruk bulunn bir parmak bulunması).
Bilinen kedi ırkları, diğer kedi türlerine sağlayan özelliklerini kalıtımsal olarak akt; m içerir. Anayurdu Man Adası olan Man ke ruk yapısının kaybolmasına yol açan yere cunda ortaya çıkmıştır ve şimdi kuyruksu: nin kökeninin Etyopya olduğuna dair hiçi şekilde İran kedilerinin de İran’dan çok e daha yaygın olduğu bilinmektedir. En eski keni, XIX. yy sonunun İngiltere’sine day grupta toplanmaktadır: Iran kedilerinden g lere «Ankara kedisi» adı verilmiştir. Bunlaı yaz, mavi), tekir (çizgili postları siyah halk lî kedilerdir. Yarı kısa tüylü cinsler arasınd; ya kedisi, Bali kedisi ve Norveç ormanla] yer alır. Kızıl-kahverengi bir postu olan E kedilerinden türeyen Burma kedisi, portak; viye çalan gri bir postu olan şartır (chart Man kedisi ve çeşidi renkleri bulunan Avı disi) kısa tüylü kedi cinsleri arasında yer alı ne kısa tüylü bir kedi cinsi olan Uzakdoğı leri, ince ayakları ve uzun kafa yapılarıyla
Postun genetik özellikleri
Sokak kedilerinin post rengiyle ilgili araştı dilerin kırsal bölgelerden çok şehirlerde yaşa tır. Kedi postunun rengi bir düzine kadar gs Mesela sarı renk Japonya’da ve Amerika’nın kın haldedir. Eşeye bağlı kalıtımsal özellik t; kromozomu üzerinde taşınır. Üç renkli, be) dilerin kesinlikle dişi olması da bu şekilde aç
