ÂŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU

Â Ş IK V E Y S E L Ş A T IR O Ğ L U ; saz şâiri.
1894’te Sivas’a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan
köyünde doğdu. Babasının ismi Ahmed, annesinin
Gülizar’dır. Yedi yaşında çiçek hastalığına yakalandı
ve bir gözü kör oldu. İkinci gözüne de perde
indi. Fakat az da olsa görüyordu. Bir gün inek
sağarken yanına babası gelmiş âniden dönmesi
ile gören gözüne değneğin ucu batmış ve o gözü de
kör olmuştur.
Saz şâirliğine merâklı olan babası, zaman zaman
yörenin şâirlerini saz çalmak için evinde toplardı.
Babası sonunda Veysel’e bir saz alarak, halk
şiirlerini öğretip, saz dersleri aldırdı. Veysel’in
ilk saz hocası Çamşıhlı Ali’dir. 1919’da 25 yaşında
evlenen Veysel, iki sene sonra anası ve babasını
kaybetti. Hanımı kendisini terk edip başkası ile evlenince,
ikinci defâ evlendi ve bu hanımından yedi
çocuğu oldu.
Veysel, 1933 senesine kadar usta malı şiirleri
çalıp söylerdi. 1933’ten sonra kendi şiirlerini çalıp
söylemeye başladı. Köyünden hiç çıkmayan
Veysel, 1933 senesinden sonra bütün Türkiye’yi
gezmeye başladı.
Halk ozanlarından Karacaoğlan, Emrah, Dertli’yi
usta olarak bilir ve severdi. Bir süre Köy
Enstitülerinde saz öğretmenliği yaptı.
1952 senesinde İstanbul’da büyük bir jübile
yapıldı. 1965 senesinde TBMM’ce “Anadilimize vemillî birliğimize yaptığı hizmetlerden dolayı” özel
bir kânunla vatanî hizmet tertibinden maâş bağlandı.
78 yaşlarındayken 1973 senesinde öldü.
Âşık Veysel’in diğer ozanlardan farklı tarafı,
toprak sevgisinin ağır basması ve Yûnus Emre’nin
de tesirinin bulunmasıdır.
Son şiiri “Dostlar Beni Hatırlasın” adını taşımaktadır:
Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın
Can kafeste durmaz uçar
Dünyâ bir han, konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın
Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca yanmaz ocak
Selâm olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın
Ne gelirdim ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın
Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murat yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın
Gün ikindi akşam olur
Grör ki, başa neler gelir
Veysel gider adı kalır
Dostlar beni hatırlasın