BAĞIMSIZLIK

BAĞIMSIZLIK; Aim. Unabhüngigkeit (f), Fr.
Irıdependance, İng. Independence. Bir devletin iç
ve dış işlerinde müstakil olarak, istediği gibi hareket
edebilmesi. En genel anlamda bağımsızlık;
muayyen bir ülke üzerinde ve hükümet ile temsil
olunan üstün ve merkezî bir otoritenin hükmü ve
gözcülüğü altında, hukûkî ve otonom bir nizâma
bağlı olarak yaşayan insanlardan meydana gelen siyâsî
bir birliğin, yâni devletin mümeyyiz vasfıdır.*
Aynı mânâya gelmek üzere bağımsızlık; bir devletin,
devletler hukûku kâidelerine bağlı kalmak
şartıyla, bir başka devletin veya üstün bir otoritenin
kendi iç veya dış meselelerine müdâhalesi olmadan,
kendi organlarının serbest takdiri ile icrââtını
düzenleyip yürütebilmesi ve bu çerçeve içindeki
irâde serbe s tisidir.
Bağımsızlık kavramının mâhiyeti ile ilgili
olarak değişik fikirler ileri sürülmüştür. Bu fikirlerin
hemen hepsi bağımsızlığı ekonomik, hukûkî
ve siyâsî unsurlara değişik ölçüde ağırlık vererek
açıklamışlardır. Meseleye târihî gelişim
açısından bakıldığında bu üç belirleyici vasfın
(ekonomik, hukûkî ve siyâsî) bâzan tek tek, bâzan
da birbiriyle çeşitli ölçülerde teşkil ettikleri
kombinasyonlar hâlinde bağımsızlık kavramını belirledikleri görülür. Bir başka deyişle,
bağımsızlık kavramının temel belirleyicisi târihin
farklı kesitlerinde ortaya çıkan güçler dengesinin
ortaya koyduğu siyâsî ve ekonomik tablo
olmuştur.
Bağımsızlığın kazanılması ile bağımsızlığın tanınması
kavramlarını da birbirinden ayırmak îcâb
eder. Bağımsızlığın kazanılması için onun mutlaka
tanınmasına ihtiyâç yoktur. Siyâsî bir câmianm
bağımsızlığının tanınması demek, bu toplumun
devletler hukûkunun gerektirdiği devletlik şartlarının
yerine getirdiğinin bildirilmesi demektir.