Ümm-ü Varaka, Bedir gazâsına çıkarken Peygamberimize: «Bana müsaâde et, Seninle birlikte çıkayım. Yaralılarınızı tedâvî eder, hastalananlarınıza bakarım.
Olur ki Allâh, beni şehidliğe erdirir.» demişti.
Peygamberimiz : «Muhakkak ki, Allâh, senin için, şehidlik hazırlamıştır.» dedi ve kendisini «Şehide» diye anardı.
Ümm-ü Varaka, Hâfızdı ve Peygamberimizin emriyle ev halkına İmamlık ederdi.
Ümm-ü Veraka, Hz. Ömer’in halifeliği devrinde erkek ve kadın uşaklarının sû-i kasdine uğrayarak şehid edilmiş, onlar da, yakalanarak Medine’de asılmışlardır.
îbn-i Abdulberr’e göre, Hz. Ömer : «Resûiullâh (A.S.), Şehîde’yi zi-yâret etmemiz için bize (gidiniz!) der, dururdu. Doğru imiş!» demiştir.Rebîülevvelden ikinci yıl Safer’ine kadar Medine’de Evs kabilesinden, Müslümanlığı kabul etmeyen yalnız Vâkıf, Hatma, Vâü ve Ümeyye oğullan âfleleri kaldı. Bunlar, müşrikliği bırakmadılar .
(13) ibn-1 Sa’d • Tabakat, c. 8, s. 315-410.
(14) İbn-i ishale, ibn-i Hişam – Sîre, c. 1-2, s. 500.