Geleceğe ait birçok endişe ve üzüntüleriniz var.Kendinizi ebeveyn olmuş hissediyor,bunun sevincini yaşıyorsunuz. Fakat terbiye konusunda kendinizden emin değilsiniz.
Merak etmeyin ;birçok terbiye kuralları sıralayıp diğer yazarlar gibi kafanızı karıştırmayacağım.
Çocuk terbiyesine ne zaman başlanmalıdır diye soruyorsunuz.Bu sorunuzla terbiye işlemine başlamış oluyorsunuz.
Çocuk eğitimi eş seçiminizle başlar,Sinirli ve geçimsiz çocuklar,saadetsiz evliliklerin mahsulüdür.Elimde olsaydı, bedbaht insanların çocuk yapmalarını yasaklardım.Kocasını sevmeyen kadın kendine arkadaş olsun diye çocuk doğurur.Bir başkası “çocuğu yok” demesinler diye çocuk yapar.Kimi de “yaşlandığım zaman bana baksın” diye çocuk ister.
Çocuk , hayata niçin geldiğini bilmeyen ve ulvi bir gayesi olmayan aileler için can sıkıntısı gideren bir eğlence olmamalıdır.Hayal kırıklığına uğramış,umduğunu bulamamışyaşlılar, hayallerini gerçekleştirmek için çocuğu kullanırlar. “Benim yapamadığımı,çocuğum yapacak,benim olamadığımı çocuğum olacak” derler.
Esas hata şurada,Biz çocuklarımızın bizi nasıl mutlu edeceklerini düşünüyor ;fakat onları nasıl mutlu edeceğimizi hiç düşünmüyoruz.Çocuklarımıza bir sürü şeyler öğretiriz gerekli yada gereksiz.Neden? “Ne harika çocuğu var” desinler diye…
Çocuklarınızı küçük yaşlarda ihtiraslarına kurban etmeyin.Yaratıcı çocuğu mükemmel bir öğrenme mekanizması ile donatmıştır.O da “taklittir ” Korkmayın siz nasıl yaşıyorsanız çocuğunuzda sizin gibi olacaktır.
Çocuk 12 yaşına kadar muhakeme,mantık ve irade tam gelişmediğinden hemen hemen herşeyi taklid ederek öğrenir.Çocuk varlığını göstermek,ilgi çekmek ve sevgi toplamak için durmadan taklit eder.Hangi taklitleri beğeni görüyorsa onu huy edinir,diğerlerini bırakır.
Son olarak Çocuk eğitimi hamilelikte başlar.
Dr.Wilhelm Stekel