Bazı çocuklar, normal olarak konuşabilen yaşıtlarından daha geç konuşmaya başlar, çocuklarda geç konuşmaya sebep olan sorunlar mevcut olabilir. Konuşma organlarıyla ilgili problemlerden dolayı konuşmada sorun olabileceği gibi psikolojik sebeplerden dolayı da konuşmada sorun olabilir.
Çocuğun anne ve babasından yeterli ilgi ve sevgiyi görmemesi, kaza ya da buna benzer travmatik durumlar çocuğu duygusal olarak etkiler ve geç konuşmasına sebep olabilir. Annenin çocuğuna çok düşkün olması ve çocuğun annesinden bir şey istemeye çalışırken konuşmasına dahi izin vermeden çocuğun isteğini kendi dile getirmesi de çocuğun ifade özgürlüğünü kısıtlar. Sonraki zamanlarda çocuk bu şekilde alıştığı için konuşmadan durumunu ya da isteğini yaptırmaya çalışacaktır.
Çocuklar,konuşana dek isteklerini beden dilini kullanarak ifade ederler.Örneğin; herhangi bir oyuncağı istediğinde eliyle gösterip ya da “ıh ıh” diyerek “bana ver” demek isterler.. Konuşmaya başladığı zamanlarda çocuğun kelimeleri söylemesini ve istediğini ifade edebilmesi için (“Ver de vereyim” gibi) cümleler kullanarak iletişime geçtiğinizde çocuğunuzun hem kendini ifade etmesini hemde konuşması konusunda destek olmanıza büyük fayda sağlayacaktır.Bu yapılmadığında böyle ifadelerle anne babasının kendisini anladığını gören, işini yaptırmaya alışan çocuk, konuşmayı erteler.Ayrıca çocuğunuz size bir şey söylediğin de onu duymamazlıktan gelmeniz cevap vermememiz ve umursamamanız durumunda konuşmaya çekinmesine sebep olabilirsiniz. Bu konuda anne ve babanın yapması gerekenlerin arasına kitap okumak masal anlatmak gibi iletişimi kuvvetlendiren ve çocuğunuzla ilgilendiğinizi ifade eden küçük faaliyetlerde de bulunmanız çocuğunuz açısından büyük önem taşımaktadır. Çocuğun hazır olmadığı, istemediği anlarda konuşması için zorlanması da konuşmaya karşı direnç göstermesine yol açabilir çocuğunuz hazır değilse onu konuşmaya zorlamayınız.
Bunun yanında çocuğun yetiştiği ortamda dilin sürekli tartışma aracı olarak kullanılması da konuşmayı geciktiren bir faktördür. Çocuk buna bağlı olarak konuşmaya karşı olumsuz bir tutum içine girebilir ve konuşma isteğinde bulunmayabilir.
Bunun için anne babaların, çocuklarının konuşma çabalarını desteklemesi, bir şeyler söylediğinde onu pekiştirmesi önemlidir. Bundan sonra çocuğun isteğini ifade etmesine fırsat verilmelidir. Çocukla bol bol konuşmalı, ona masal anlatılıp ninniler, şarkılar söylenmeli, kitap okunmalıdır. Yalnızca sözel tepkilerle yetinilmemeli, beden dili ve davranışlarla da iyi iletişim içinde olmaya özen gösterilmelidir. Bu ona güven verir, kendine güveni artınca konuşmak için daha çok çabalar.