Cornelius, Peter von

Cornelius, Peter von (d. 23? Eylül 1783,
Düsseldorf – ö. 6 Mart 1867, Berlin), 19.
yüzyıl Alman’ sanatında fresk tekniğinin
yeniden canlanmasına katkıda bulunan ressam.
İlk çalışmaları yeni-klasik anlayış doğrultusunda,
pek başarılı olmayan örneklerdir.
Ama daha sonra, Alman Gotik sanatı,
Alman Romantizminin yazarları, Dürer’in
İmparator Maximilian’in dua kitâbı için
hazırladığı kenar suları gibi çeşitli kaynaklardan
etkilenmiş, üslubu giderek değişmiştir.
1811’de Roma’ya giden Cornelius, orada
Franz Pforr ve J.F. Överbeck’in öncülüğündeki
genç Alman ressamlarının oluşturduğu
Nazarenlere katıldı. Bavyera veliaht prensinin
(sonradan Kral I. Ludwig) yeni yaptırdığı
klasik heykel müzesini (Glyptothek)
süslemek üzere 1819’da Münih’e çağrıldı.
1824’te Münih Akademisi müdürü oldu.
Münih’teki Ludwigskirche’nin doğu duvarını
tümüyle kaplayan ve gerek niteliği,
gerekse öğretici mesajıyla dikkati çeken
“Son Yargı” (1829-40) adlı resmi yaptı.
1841’de IV. Friedrich Wilhelm onu Berlin’e
çağırdı. Piza’daki Campo Santo örnek alınarak
yapılmış mezarlığın duvarlarını fresklerle
bezemesi isteniyordu, ama bu tasarı
gerçekleşemedi.
Yaklaşımı Romantizmin etkisinde olsa da,
Cornelius aslında akademik bir sap atçıydı.
Gene de büyük boyutlu dogmatik resimlerini
özlü kılan ve kompozisyonlarına düzen
getiren keskin zekâsı ile önemli bir sanatçı
olmuştur.