D EB Y E P ET ER J.,

Fizikokimyanın yapısı üzerinde
önemli katkılarda bulunan kimyager. Başarılı araştırmaları,
kendisine birçok memleketin bilim ödüilerini
şeref unvanlarını kazandırdı ve tabiatın daha derinden
anlaşılması için emek verenler arasında derin bir saygının
doğmasına yol açtı.
Hollanda’nın Maastrecht şehrinde 1884’de doğdu
ve elektrik mühendisliği eğitimi gördü. İlk araştırmalarını
teorik fizik alanında yaptı ve Münih Üniversitesinden
doktorasını 1908 yılında aldı. Üç yıl sonra, henüz 27
yaşında, İsviçre’de Albert Einstein’den boşalan kürsünün
profesörlüğünü kabul etti. En önemli ve temel araştırmalarından
ikisini bu sırada geliştirdi: Bunlardan biri
katiların özgül ısıları üzerindeki teorisi, öbürü ise polar
moleküller arasındaki etkilerin incelenmesi olup bugün
bile değer taşırlar. Kısa bir süre sonra Hollanda’ya
dönerek Utrecht’teteorik fizik profesörü oldu. Bir yandan
bilime katkıları artarken kendisi de Göttingen
(Almanya), Zürich (İsviçre), Leipzig (Almanya) ve Berlin
Üniversitelerinde profesörlük yaptı. Berlin’de Max
Planck Enstitüsü’nün Direktörlüğü’ne getirildi. Bu
verimli yıllar süresince araştırmaları, X ışınları saçılması,
atomlararası uzaklıklar, elektrolitler teorisi, magnetik soğuma ve dipol teorisi konularında idi. Bu
çalışmalar kendisine 1936 yılında Nobel Kimya Ödülünü
kazandırdı.
II. Dünya Savaşı ile birlikte, Almanya’dan ayrılarak
İtalya yolu ile Birleşik Amerika’ya geçti. 1940 yılında
Cornell Üniversitesi’nde kimya profesörü ve kimya
bölümü başkanı oldu. Altı yıl sonra Amerikan vatandaşı
oldu. Harp yıllarında araştırmaları, yüksek polimer
maddelerin yapıları ve partikül büyüklükleri
üzerinde toplanmıştı.
Bu yeni bilim alanına kendisine has derin görüşü ve
karakteristik orjinalliği ile sarılan Debye, makromoleküllerin
incelenmesine temel ve önemli katkılarda
bulundu. Danışman ve konferansçı olarak çok aranan
bir bilim adamı idi. En karışık konularda, problemin
ana noktalarını aydınlığa çıkarmakta üstün bir kabiliyetesahipti. 1966 yılında öldü.