De Bono, Emilio

(d. 19 Mart 1866, Cassano
d’Adda – ö. 11 Ocak 1944, Verona,
İtalya), İtalya’da Faşist Parti’nin kurucusu
Benito Mussolini’nin iktidara gelmesine
yardımcı olan general.
1884’te teğmen rütbesini alan De Bono,
Trablusgarp Savaşı’nda (1911-12) genelkurmayda
görevlendirildi. I. Dünya Savaşı’nda
Gorizia (1916) ve Grappa’da (Ekim 1918)
AvusturyalIlar karşısında kendini gösterdi.
1920’de tümgeneral rütbesiyle emekli
edildi.
De Bono, Faşist Parti’nin örgütlenmesine
de katkıda bulundu. 1922’de faşist rejimin
başlangıcını belirleyen Roma Yürüyüşü’ne
Mussolini ile birlikte katıldı. Polis şefi ve
faşist milislerin komutam olarak görev yaptıktan
sonra, İtalyan işgali altındaki Trablus’
un (Tripolitania) valiliğine atandı. 1935’te
İtalya’nın Etiyopya’yı işgali sırasında başkomutan
olan De Bono daha sonra mareşalliğe
yükselmesine karşın, kendisinden daha
yetenekli bir asker olan General Pietro
Badoglio’ya kısa sürede yerini terk etmek
zorunda kaldı.
De Bono 1942’de devlet bakanlığına getirildi.
Faşist Yüksek Konsey’in tarihsel toplantısına
(24-25 Temmuz 1943) katıldı ve
Mussolini’ye karşı oy kullanarak Mussolini’
nin devrilmesine katkıda bulundu. Mussolini
Almanya’nın desteğiyle İtalya’nın kuzeyinde
iktidarı yeniden ele geçirdiğinde De
Bono’yu tutuklattırdı. Vatana ihanetle yargılanan
De Bono kurşuna dizildi.