DEF

DEF; Alm. Tamburin (n), kleine Schelentrommel
(f), Fr. Tambourin (m) à cymbales, İng. Tambourine
with cymbals. Yuvarlak dâire biçimindeki tahta
kasnağın, bir veya iki yanma deri geçirilerek yapılan
ve parmak hareketiyle çalman bir müzik âleti.
Habeşistan’ın yüksek dağlarında yetişen hoş kokusu
olan bir bitkiye de def ismi verilmektedir.
Yapılan kazılardan anlaşıldığına göre defin
târihi M.Ö. yaşamış Sümer ve Hititlere kadar ulaşmaktadır.
Mezopotamya ve diğer yerlerde yapılan
arkeolojik kazılarda, ellerinde def bulunan figürlere
raslanmaktadır. Ayrıca Mısır, Fenike, genellikle
Hindistan’da Orta ve Kuzey Asya ile Amerika kıtasında yaşayan topluluklar da defe önem
vermişler ve onu eğlencelerinde kullanmışlardır.
Seyahatları ile meşhur olan Evliya Çelebi eserinde
deften bahsetmektedir.
Peygamberimiz her bakımdan karanlıkta olan
Mekke halkına İslâmiyeti tebliğ etmeye başladığı
zaman def yaygın halde kullanılıyordu. Allahü
teâlâdan vahiyler geldikçe insanların kötü alışkanlıkları
kaldırılıyor, zulmet nûra dönüyordu.
İçki, her türlü çalgıların çalınması, dinlenmesi yasağı,
kan dâvâsınm kaldırılması, kardeşlik, yardımlaşma,
kadınlara iyi muâmele, fâizin haram
olması, devlet adamlarına itaat, daha binlerce insanları
huzura saâdete götüren İlâhî emirler, bunlardan
bâzılarıydı.
Peygamberimiz, sâdece kadınların düğünlerde
def çalarak eğlenmelerine müsâade ettiler;
“Düğününüzü def çalanlarla birlikte kutlayınız.”
diye buyurdular.
Defler genelde yuvarlak olurlar. Dar köşeli
olanları da mevcuttur. Bunlar kullanıldığı bölgelere
göre isim almaktadır. Anadolu’nun bâzı yerlerinde
def “dâire”, Trakyada “dâre” adı ile de bilinmektedir.
Düğünlerde kullanılan defler de bunlardır.
Deflerin; Acem defi, zilli def, hânende defi,
çingene defi vs. gibi çeşitleri vardır.