DEFİBRİLASYON

DEFİBRİLASYON; Alm. Defibrilation, Fr.
Defibrillation, İng. Defibrillation. Özel bir elektrik
cihazı ile kalbe doğru akım vererek kalp kasındaki
düzensiz titreşimleri giderip kalbin normal
bir şekilde çalışmasını sağlamaya yönelik bir işlem.
Bu işte kullanılan cihâza “defibrilatör” denir.
Defibrilasyon prensibi, kalbe uyarılma durumu
ne olursa olsun, kalp kası liflerinin tamâmını
birden etkileyen bir uyarı göndermektir.
Böylece bütün kalp kası liflerinin elektriksel faaliyetleri
sıfıra düşürülür ve tam bu anda kalbin
normal uyarıcı noktası kumandayı yeniden ele
alır. Kalp kasının bütün lifleri bu kumandaya
uyarak normal ve uyumlu bir faaliyet göstermeye
başlarlar.Defibrilasyon, kulakçık veya karıncık kaslarının
fibrilasyonunda (düzensiz titreşimler) göstermesi,
bâzı ritm bozukluklarında ve kalbin durduğu
hâllerde uygulanmaktadır.
Defibrilasyon, göğüs kafesi üzerinden uygulanabildiği
gibi, açık kalp ameliyatlarında direkt
olarak kalp üzerine, ayrıca yemek borusu veya
damar içinden uygulanan özel elektrotlarla da yapılabilmektedir.
Dışardan defibrilasyon uygulanacağında hastaya
uygun bir biçimde oksijen verilmelidir. Kalbi
durmamış vak’alarda hasta narkozla uyutulmalıdır.
Cihazın elektrotlan geniş olmalıdır. Ara maddesi
olarak çok iyi geçirgen seçilmelidir. Elektrotların
biri göğüs kafesinin ön yüzüne, öteki de
ya sol arkaya veya yan bölgeye konmalıdır.
Defibrilasyonun neticesi, hastanın kalp kasının
kalitesine bağlıdır. Bilinmesi gerekli husus, alınan
sonucun hemen ve yalnız o an için elde edilen
bir sonuç olduğu ve tekrarların önlenmesinin ancak
bundan sonra uygulanacak başka tedâvilerle
mümkün olabileceğidir.