DİCTUM i. («söylenmiş şey» anlamında lat. k.). Esk. huk. Bir kararın hüküm bölümü

DİCTUM i. («söylenmiş şey» anlamında lat. k.). Esk. huk. Bir kararın hüküm bölümü.
tos’un Phaenomena (Gökbilimle İlgili Olaylar) [M.ö. III. yy.] adlı şiirinde bu kaygı açıkça belirir. Buna karşılık latin şairle-
(Mahkeme kararlarının latinee olarak yazıl- pratik latin zekâsı, didaktik türe yö-

dığı çağlarda, hüküm bölümü, genel olarak, n.e.!dl’ Lucretıus (de Natura Rerum) vq Ver-

Dictum fuit… diye başlardı.) [L1 £llıus, (Geórgica, [Çiftçiler]) bu türde şa-

ntrTvnrpDATtnAP . D heserler verdiler; ayrıca Horatius’un Ars

DlCTYOCERAfiDAE çogl. ı. Boynuzsu Poética (Şiir sanatı), Ovidius’un Fasti (Yıl-

sungerler takımı. Tuvalet süngerlerini mey- hklar) ve Ars Amatoria (Sevme Sanatı),

dana getiren çeşitli türleri kapsar. (L)