Diderot’nun estetiği
«Ciddî komedi»nin ancak bir taslağı durumunda olan bu yeni tür üzerine gerçek anlamda estetik bir düşünce, Diderot tarafından ilk kuralın konulmasıyla başlanmıştır: bu kural doğayı ve yaşamı taklit etmektir. Bütün diğer ilkeleri, bu gerçekçi ilkeden çıkartılır; özellikle de yan yana sıralanmış kişiler yerine, toplumsal koşulların incelenmesi konur, artık «kahraman» olmak için ille de kral olmanın gerektiği çağ bitmiştir.Diderot, Sedaien, Mercier; bazen de Beaumaı dramı temsilcilerinin eserlerinde olay akıp gider, çatışmaları başlatan karakter mekanizması (c efendi/uşak…) kırılınca, soyutlamaya çok yakı yargıç veya örnek baba durumlarına uyan) yeni k mancı serüvenlere (Richardson’un bu konuda zen dır) ve gelecekteki melodramın beşiğini oluşturaı lara başvurulmasına da bundan sonra başlanır: kü çocuklar, batan gemiler ve şaşırtıcı biçimde yenidı lar, sahte evlilikler («Eugenie», Beaumarchais), ara] bağı olan kişiler arasındaki ilişkiler («Gayri Meşru
