Dilbilgisi terimleri sözlüğü
Dilbilgisi kitaplarında kullanılan terimler her z; muştur. Eski dilbilgisi kitaplarında Arapça ve Far-lenmiş Osmanlıca terimler kullanılıyordu: aher_; uyumu, bina-yı malum: etken çatı, etfaz-ı –
cükler), cezir: kök, fail: özne, lisan-ı metruk: olu Cumhuriyetten sonra hazırlanan okul dilbılgûen: çoğu Türkçeleştirilmiş ve bu konuda belli b:r ıızra: mıştı. Ancak bugün okul dilbilgileriyle bilimse, kullanılan terimler oldukça farklıdır: kimiler. r_ Türkçelerini tercih ediyor, kimileri özel terur, cr_ kimileri eski-yeni-yabancı terimleri özel b:r seç.rr Dilbilgisi terimleri üzerine hazırlanan sözlükler- -yışlarm ve tercihlerin gözetildiği dikkati çekrr.eı>.r:
Türkçe’de ilk dilbilgisi terimleri sözlükle”—
yayımlamıştı: Felsefe ve Gramer Terimler, 19-2 iu, Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü (1969), Berke ‘.ar-îr Dilbilim ve Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü ‘198C . e- c: men bütün dil terimleri Türkçe karşılıkları, zârzzr-riyle açıklanmıştır. Türk Dil Kurumu. 1985 ,~r_= maddesine göre yeniden düzenlenip resmî r:r rılince, dil terimleri tartışması yeniden alevlere. r terimlerini beğenmeyen yeni TDK bu serer ayr_ : ğü hazırlattı: Prof. Dr. Zeynep Korkmaz, G’.v~:-’ . (1992). Ancak bu terim sözlüğü bilim çevrelerdi; malara yol açtı.
Bu çalışmalara son yıllarda Ahmet Topalcğ-u r. rimleri Sözlüğü (1989) ile Nurettin Koç’un .-ij.v-r rintleri Sözlüğü (1990) de katıldı.