Din Hayatının İptidaî Şekilleri (Dinsel Yaşamın Temel Biçimleri )
Avustralya’da gerçekleştirilmiş olan araştırmaların sonuçlarından destek alan Durkheim, diğer sosyal olayların kaynağının din kurumunda olduğunu gördü. İçeriğindeki dogmalara yollama yapmayan, nesnel bir tanım geliştirdi: «Din, kutsal şeylere, yani ayrık ve yasak şeylere ilişkin inançların ve ibadederin dayanışma sistemidir.» Kutsalın ve dindışının diyalektiği toplumsal olgunun (din kurumunda toplum kendi kendisine de tapınır) çekirdeğim ve aynı zamanda bireyle toplumu bir arada tutan şeyi oluşturur. Evreni sınıflandırma ilkelerini, zaman, mekân ve güç gibi kategorileri yaratan bu olgu mantığın, akılcılığın ve çağdaş bilimin evrenselliğinin de kaynağıdır. Durkheim Dinsel Yaşamın Temel Biçimleri kitabında, gerçeğin bilincine ulaşmanın toplumsal biçimlerinin tarihini oluşturmak ve sembolik faaliyetin genel teorisini tespit etmek için Toplumsal İşbölümü eserinden beri kurduğu tasarıyı izler: Marcel Mauss’un katıldığı, bir bilgi sosyolojisinin kurulması.