DIRÂR BİN MÜRRE

Hadîs âlimlerinden.
Künyesi Ebû Sinân eş-Şeybânî’dir.
132 (n*ı. 749) senesinde vefât etti. Hadîs-i
Ş’erif >nitip, rivâyet ettiği zâtlardan bir
kısmı şu zâtlardır. Ebû Sâlih es-Semân,
Saîçi bin Cübeyr, Kuz’a bin Yahyâ, Muha-rib bin Desâr, Abdullah bin Hâris Ztibeydî,
el-Kûfi, Abdullah bin Htizeyl, Ebû Sâlih elHanefi
ve diğerleri. Kendisinden ise, Şu’be
bin Haccâc, Şureyk, Siifyân-ı Sevrî, Süfyân
bin Uyeyne, Âbdülaziz bin Müslim,
Muhammed bin Fudayl ve diğer bir kısım
hadîs âlimi hadîs-i şerif rivâyet etmiştir.
Dırâr bin Mürre’nin rivâyet ettiği hadîsi
şerifler îmâm-ı Buhârî’nin “Edeb-ül
Müfred” adh eserinde, Sahîh-i Müslim’de,
Sünen-i Tirmîzî’de, Sünen-i Nesâî’de yer
almıştır. Yahyâ Kattan, Ebû Hatim, Nesâî,
Iclî ve diğer bir çok âlim onun sika (güvenilir,
sağlam) bir râvi olduğunu söylemişlerdir.
Dırâr bin Mürre, Abdullah bin Ebî
Huzeyl’den, o da Abdullah bin Amr’dan
şöyle rivâyet etmiştir: “Resûlullah (s.a.v.)
dört şeyden Allahü teâlâya sığınırdı, faydasız
ilimden, kabûl olunmayan duâdan,
korkmayan kalbden, doymayan nefsten.”
Buyurdu ki:
“Hayırlı kimse âilesine, çoluk-çocuğuna
faydalı olan kimsedir.”
“Gıybet etmek zinâ etmek gibi şiddetli
günahtır.”
“Şeytan şöyle demiştir, bir insanda üç
şeyden biri bulununca, ben ona hâkim olur,
istediğimi yaparım. Birincisi, günahlarını
unuttuğu zaman, İkincisi amelini çok gördüğü
zaman, üçüncüsü kendi görüşünü
beğendiği zaman.”
1) Hilyet-ül-evliyâ, cild-5, sh. 91
2) el-Kâşif, cild-2, sh. 37
3) Tehzîb-tit-tehzib, cild-4, sh. 457