DİSTONİ

DİSTONİ

DİSTONİ i. (fr. dystonie). Tıp. Doku¬ların veya sinirlerin tonus bozukluğu.
— ANSİKL. Doku tonusu birçok şarta bağ¬lıdır; çizgili veya düz kas tellerinin bir dereceye kadar aralıksız irkilmesi bu şart¬ların başında gelir. Dokuların ve dola- yısıyle organların çoğunda kas telleri bu¬lunduğuna göre, bunların irkilmesinde mey¬dana gelen sakatlık, söz konusu doku ve¬ya organın yumuşaklığına veya gevşekli¬ğine sebep olur. İrkilme bozukluğunun se¬bebi sinirlerin veya sinir akımının elveriş¬siz dağılışında aranmalıdır. Sinir akımı anatomik yapıyı fonksiyonel özümlemeye itelediğine ve besleyici kan akımı bu sa¬yede elverişli şekilde sağlandığına göre, bü¬tün distoni hallerinde distonili doku kötü besleniyor demektir.
Nöro vejetatif distoni. Vagus ve sempatik sinirlerin irkilme bozukluğudur, birçok sek¬le bürünebilir: vagotoni, sempatikotoni ve¬ya iki zıt sistemde birden hipertoni bu¬lunduğu zaman amfotoni.
Son zamanlarda çok sık görülen bu disto- niler, çoğu zaman duygu ve heyecan bo¬zukluklarına, seyrek olarak da bazı belli beden hastalıklarına (iç salgılarda, suyuk¬larda bozukluk veya zehirlenme) bağlıdır. En belirgin özelliği aşırı duyarlıktır. En küçük bir duygu veya heyecan uyartısına aşırı tepki gösterme ve bunun sonucunda çeşitli vejetatif bozuklukların (titremeler, kalp çarpıntıları, kabız v.b.) belirmesi bu distomilerin özelliğidir. Bunların yanı sıra genellikle bazı ruhî belirtiler de yer alır. (Yürek darlığı, heyecan, mizaçta dengesiz-lik, karakter bozuklukları, uykusuzluk v.b. gibi.) Bozuklukların ruhî kaynağı bulunma¬lı, hem yatıştırıcı, hem ruhî bir tedavi uy¬gulanmalıdır.
Duruş distonileri, genellikle dengeleme kas aygıtlarına dayanan bazı duruşların sürekli-liğini sağlayan tonuslarda bozukluk (burkul¬ma spazmaları, boyun tutulması) veya ter¬sine olarak, dinlenme durumunda tonusun kaybolması şeklinde beliren distoniler. (L) DİSTOPİ i. (fr. dystopie). Patol. Bir orga¬nın duruş anormalliği. (Eşanl. HETEROTO- Pi.) [L]